Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για ένα προχωρημένο μεν, αλλά τεράστιο θεμέλιο-εφόδιο που χρειαζόμαστε προκειμένου να υλοποιήσουμε φωτεινά πράγματα στη ζωή μας! Είτε ως προς την αυτό-βελτίωσή μας, είτε σε αυτά που θέλουμε να πετύχουμε, γιατί το ένα θα φέρει αυτόματα το άλλο, σύμφωνα με το νόμο της έλξης.
Το να θέλουμε να έχουμε κάτι καλό στη ζωή μας, σημαίνει πως είμαστε έτοιμοι και ικανοί να το έχουμε το καλό αυτό.
Το να είμαστε όμως ικανοί να το έχουμε, σημαίνει κατ’ επέκταση πως είμαστε καλή “φτιαξιά” και καλή “πάστα” και έτοιμοι και να αναμεταδώσουμε το καλό και να το πολλαπλασιάσουμε και πέρα από εμάς!
Δεν μπορούμε να είμαστε καλοί, αλλά και να έχουμε καλό, χωρίς να υπάρχει η διάθεση να θέλουμε να δώσουμε καλό. Είναι σήμα κατατεθέν και δείκτης του αν όντως έχουμε μέσα μας καλό.
Αν ο νόμος της έλξης κρίνει πως είμαστε μια “πάστα” που τα θέλουμε όλα μόνο για μας, και δεν θέλουμε να προσφέρουμε και δεν έχουμε διάθεση να δώσουμε, θα μας στείλει αυτό που είμαστε. Το να θέλουμε να δώσουμε ανιδιοτελώς, είναι ένας από τους πρώτους δείκτες πως έχουμε καλό μέσα μας, άρα είμαστε και έτοιμοι να λάβουμε καλά πράγματα.
Ο νόμος της δράσης-αντίδρασης θα μας φέρει μόνο αυτό που είμαστε και αυτό που έχουμε μέσα μας.
Και αν μέσα μας έχουμε τάση του να πάρουμε μόνο, όσο καλό και να είναι αυτό που ζητάμε, ο νόμος βλέπει και μεταφράζει τις βαθιές μας επιθυμίες, τη βαθιά φτιαξιά και “πάστα” μέσα μας, και θα μας φέρει το ανάλογο αποτέλεσμα για μας και για αυτό που βλέπει ότι είμαστε.
Και ας μην απατάμε τον εαυτό μας. Δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε ποτέ το νόμο της έλξης αλλά μονάχα τον εαυτό μας, όπως δεν μπορούμε να εξαπατήσουμε έναν καθρέφτη να δείξει κάτι άλλο από αυτό που είμαστε.
Και αν έχω ενστάσεις στο τι είμαι, και έχω πειστεί πως είμαι κάτι άλλο, ας αφήσω το νόμο της έλξης να με μάθει ποιος είμαι πραγματικά, από αυτά που θα μου αντανακλάει στη ζωή μου. Και πιστέψτε το πώς δεν κάνει ποτέ μα ποτέ λάθος!
Οπότε λοιπόν, εάν είμαι όντως καλός με όλες τις ενδείξεις σαν «καλός», όλο αυτό θα είναι ένας αυτόματος αναμεταδότης του καλού από μένα προς τα έξω, χωρίς να έχω μέσα μου άλλες σκέψεις. Γιατί έτσι κινείται η φτιαξιά μου αυτή, από μόνη της. Θα πρέπει αυτό που έχω, και όσο έχω – όχι από όσο δεν έχω, από αυτό και να δίνω.
Πώς όμως θα το κάνω;
Η μέθοδος είναι απλή: Κανένας δεν είναι ίσος σε ανάγκες και δυνατότητες. Όλοι έχουμε δύναμη σε σχέση με άλλους που έχουν ανάγκες, και άλλοι έχουν δύναμη σε σχέση με μας στις δικές μας ανάγκες. Το τι όμως θα κάνουν οι άλλοι, δεν θα πρέπει να μας ενδιαφέρει, καθώς αυτό δείχνει έλλειψη καλού μέσα μας, και η πραγματική καλοσύνη, δίνει απλόχερα, ανιδιοτελώς, και χωρίς να περιμένει καμία απολύτως ανταπόδοση. Και η ευθύνη πάντα, πάει σε αυτόν που έχει τη γνώση.
Τι να κάνω λοιπόν; Φέρσου σαν σύμπαν και σαν θεός, και γίνε εσύ σύμπαν και θεός σε όσους σε έχουν ανάγκη, αλλά βέβαια σε αυτά που μπορείς να δώσεις. Όχι σε κάτι που δεν μπορείς.
Και πού να γίνω, αλλά και πώς να γίνω σύμπαν και θεός στις δόσεις;
Στην αγάπη, στις ανάγκες των άλλων και του περιβάλλοντος, στη συγχώρεση, παντού! Στην πραγματικότητα όλοι ξέρουμε μέσα μας το που και το πώς. Και φρόντισε να δίνεις και να φέρεσαι με τον τρόπο που σου φέρεται και σου δίνει ο Θεός και το σύμπαν, αλλά και με την ίδια καρδιά που σου δίνει… και όχι με σφίξιμο, γιατί αυτό δείχνει, πως δεν είμαι ελεύθερος και έτοιμος. Και… Γίνε σαν σύμπαν και Θεός, που βλέπει την καρδιά και όχι το φαινόμενο!
Όπως εσύ θες να σου κάνουν οι άλλοι και το σύμπαν και ο Θεός που πιστεύεις, έτσι να κάνεις κι εσύ σε αυτούς που μπορείς να ικανοποιήσεις κάποια ανάγκη τους! Πρόσφερε όμως απλόχερα και χωρίς γκρίνια ή δισταγμό, όπως σου δίνει απλόχερα κι εκείνος!
Προσοχή όμως εδώ! Σε περίπτωση που θέλω να προσφέρω κάτι υλικό, θα πρέπει να το κάνω όχι από αυτά που δεν έχω, αλλά από αυτά που έχω ο ίδιος στην κατοχή μου!
Για να μη μου δημιουργηθεί άγχος και δυσχέρεια και τελικά φέρει αντίθετο αποτέλεσμα.
Όχι επίσης από άλλων εφόδια όπως ας πούμε χρήματα ή ρούχα και λοιπά. Μόνο από αυτά που έχω ήδη στην εξουσία μου και στην κατοχή μου!
Αν ας πούμε σαν παράδειγμα θέλω να κάνω μία ελεημοσύνη αλλά έχω χρήματα τα οποία τα χρωστάω, θα πρέπει πρώτα να κλείσω αυτό το χρέος. Δεν είναι δικά μου αυτά τα χρήματα στην πραγματικότητα. Αυτός στον οποίο χρωστάω αυτά τα χρήματα τα περιμένει! Και αν του τα καθυστερήσω για να τα χρησιμοποιήσω για κάποια ελεημοσύνη που θεωρώ ότι έχει προτεραιότητα, τότε αυτός ο άνθρωπος στεναχωριέται. Άρα εδώ δεν δημιουργείται αγαθό από την ελεημοσύνη μου. Πρέπει λοιπόν πρώτα να κλείσω την τρύπα δυσαρέσκειας σε αυτόν που χρειάζεται και μετά να δώσω χαρά στον άλλον.
Στην ουσία η σειρά που χρειάζεται σε αυτή την υπόθεση που μιλάμε σήμερα ώστε να ανταποκριθεί θετικά ο νόμος της έλξης, είναι ότι πρώτα επισκευάζουμε τα χαλάσματα, απομακρύνουμε τα εμπόδια και κλείνουμε τις τρύπες και μετά πάμε να φωτίσουμε.
Πρώτα μετακινούμε τα εμπόδια πού θα εμποδίζουν το φως να φτάσει παντού και μετά ανάβουμε το φως.
Ειδάλλως, αυτή η λανθασμένη μου εκτίμηση δημιουργεί συναισθηματικό μπέρδεμα και το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό.
Δώσε αγάπη, για να λαμβάνεις αγάπη! Όχι όμως εξαναγκαστικά ή με σκοπό να λάβεις, αλλά με όλη σου τη χαρά και την καρδιά, χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση! Χωρίς να εξαρτάσαι από το αν θα σου επιστραφεί η ανταπόδοση!
Κι εκεί πολλές φορές είναι το δύσκολο. Γιατί αν δεν μπορώ να το κάνω, θα πρέπει να εκπαιδευτώ να γίνω αυτός που πρέπει για να μου βγαίνει αβίαστα. Εκεί είναι όλη η καθυστέρηση.
Το κάρμα, είναι μέρος του νόμου της έλξης. Το καλό γεννά καλό, το κακό γεννά κακό!
Το παιχνίδι πχ εξουσίας στις σχέσεις, γεννάει μπέρδεμα και το μπέρδεμα γεννάει νέο μπέρδεμα.
Το καθαρό, η αγάπη, η αλήθεια και η ειλικρίνεια, γεννάνε τα ίδια τους!
Και σαν ένα ακόμα παράδειγμα: Σε κάθε ας πούμε διαπληκτισμό ή κάποια αρνητική κατάσταση που χρειάζεται λύση, αποκατάσταση, και ανακούφιση, δίνεις αυτό ακριβώς: Λύση, αποκατάσταση, και ανακούφιση. Και όχι εγωιστικά παιχνίδια που όπως ξέρετε θα γεννήσουν περισσότερα τέτοια.
Και γιατί να το κάνω αυτό; Γιατί απλά, θα χρειαστεί να γίνουμε ψαράδες και κυνηγοί του καλού και με τις σωστές γνώσεις του τι δόλωμα να δώσουμε σε αυτό που κυνηγάμε. Με την καλή έννοια βέβαια.
Και το κάθε είδος ζωής, τρώει διαφορετικές τροφές. Το ψάρι δεν πλησιάζει ένα δόλωμα που δεν τρώει. Ο ψαράς βάζει την κατάλληλη γι’ αυτό τροφή και το ψάρι πάει στο αγκίστρι. Ο κάθε κυνηγός, βάζει το κατάλληλο δόλωμα για το κάθε ζώο που θέλει να πιάσει. Η κάθε κατάσταση για να αναπτυχθεί, χρειάζεται να τραφεί και μάλιστα και με την κατάλληλη τροφή. Όποια κατάσταση θρέφεις και ποτίζεις, αυτή και θα αναπτυχθεί. Είτε καλή, είτε κακή.
Επίσης, δίνεις αυτό που θέλει και σου ζητάει ο άλλος και έχεις έναν ευτυχισμένο άνθρωπο, και συνάμα αυτόματη αντανάκλαση και εισροή καλού σε σένα! Και άσχετα από αυτό που θέλει να προβάλλει ο άλλος σαν εικόνα, δες πέρα και μέσα από αυτό και δες το τι θέλει να σου πει πραγματικά. Το νόημα και το μήνυμα πίσω από το φαινόμενο που σου δείχνει. Και μην ψαρώνεις με αυτό που σου προβάλει από τον εγωισμό του. Δεν είναι η αλήθεια, και μη δίνεις σημασία.
Και πίσω από το κάθε αρνητικό φαινόμενο, υπάρχει πάντα η ανάγκη για αγάπη.
Όλα ξεκινάνε από την αίσθηση της έλλειψης της αγάπης που έχει κάποιος για κάποιον άλλον και δημιουργεί φόβο και θυμό.
Η σωστή τροφή λοιπόν για τη θεραπεία κάθε νου, και τη δημιουργία ενότητας, γίνεται με τα καλά και θετικά λόγια και συναισθήματα!
Αν θες να θρέψεις αρνητισμό και διάσπαση, θρέψε με αρνητικά λόγια και συναίσθημα.
“Τα γλυκά και όμορφα λόγια, μπορούν να γλυκάνουν και να μαλακώσουν καρδιές, που είναι σκληρότερες από βράχους. Και τα σκληρά λόγια, μπορούν να σκληρύνουν καρδιές, που είναι μαλακότερες από μετάξι και βούτυρο”.
Και όταν ο άλλος είναι φωτιά, εσύ να γίνεις το νερό.
Αλλά για να το πετύχεις αυτό, θα χρειαστεί να ρίξεις τον εγωισμό της προσωπικότητας σου που είναι ψευδαίσθηση, σε σημείο που να μη σε νοιάζει να δικαιωθείς μπροστά στα μάτια του και στα μάτια σου! Γιατί εκεί είναι το πρόβλημα. Φύγε από την ανάγκη να έχεις δίκιο ή να θες να δικαιωθείς, όπως και το σύμπαν και ο θεός σου δεν έχει ανάγκη! Ξέρει την αξία του και δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα. Είναι προσβολή να αποδείξουμε το αυτονόητο! Η αξία σου σαν ανώτερος άνθρωπος, φαίνεται στο θεϊκό σου φέρσιμο.
Μη σπαταλάς την αξία σου και την ενέργειά σου λανθασμένα!
Να λοιπόν ένας ακόμα τρόπος να φερθείς σαν θεός και σύμπαν σε κάποιον.
Συμπερασματικά: Όπως εσύ ζητάς από το Θεό σου και το σύμπαν και νοιώθεις την ανάγκη τους, έτσι κι εσύ να είσαι σύμπαν και θεός για όσους σε έχουν ανάγκη και ζητάνε τη βοήθειά σου σε ότι έχεις να τους δώσεις. Και όπως εσύ ζητάς να είναι άμεσο, γιατί αγωνιάς να σου γίνει γρήγορα, έτσι άμεσα να δίνεις (εφόσον βέβαια μπορείς)… Μην αφήνεις σε αγωνία τους άλλους, όπως δεν θες εσύ να έχεις αγωνία.
Πλούσιες δόσεις αγάπης, όπως πλούσιες δόσεις σου δίνει και το σύμπαν, κι ο Θεός σου! Και θα λάβεις τότε τα ίδια που προσφέρεις απλόχερα κι εσύ. Μπορείς να θεραπεύσεις τους άλλους και οποιαδήποτε κατάσταση, με τον τρόπο που θα ήθελες εσύ να θεραπευτείς. Κάνε ακριβώς το ίδιο που θα ήθελες να σου γίνει. Μπες στη θέση του άλλου και νοιώσε τι και πως θα ήθελε να του φερθείς και να του προσφέρεις. Και ΔΩΣΕ μωρέ! … δίνε απλόχερα το καλό! Που θα κολλήσεις πια; Κι αν ο άλλος δεν ανταποκριθεί μη σκας και άσε το σύμπαν να σας μοιράσει τις δόσεις που πρέπει στον καθένα. Μην ξεχάσεις ποτέ όμως πως κι ο άλλος είναι άνθρωπος σαν κι εσένα και θέλει κι αυτός το κανάκεμά του. Και θα του το δώσεις εσύ!
Χωρίς να δυσανασχετείς, όπως δεν δυσανασχετεί για σένα το σύμπαν κι ο θεός σου στις ιδιοτροπίες σου. Και χωρίς να εξουθενείς, και να κρίνεις αν είναι καλό ή κακό, βλακεία ή χαζομάρα, όπως δεν σε κρίνει κι εκείνος. Δίνεις ότι θέλουν με αγαθοσύνη, όπως σου δίνει με αγαθοσύνη. Μην κρίνεις αυτό που σου ζητάνε και μη λες όχι, όπως δεν σου κρίνει αυτό που ζητάς, και δεν σου λέει όχι κι εκείνος. Όλοι μα όλοι οι άνθρωποι, αυτό που θέλουν το νομίζουν καλό. Δεν το κρίνεις καν επειδή δεν είναι για σένα καλό, ή το βρίσκεις ίσως γελοίο. Δεν υπάρχει τίποτα γελοίο.
Και μη φοβάσαι ότι θα σε πουν κορόιδο… Εσύ ξέρεις την αξία σου και την πρόθεσή σου. Και άσε το σύμπαν να διαμοιράσει τις δόσεις όπως πρέπει στον καθένα σας!
Μην πιέζεις κανέναν, όπως κανένας θεός και κανένα σύμπαν δεν σε πίεσε εσένα. Να είσαι υποστηρικτικός! Όχι πιεστικός!
Και θυμήσου: Το καράβι στρίβει αργά! Δεν μπορεί το καράβι να πάρει απότομα στροφή 180 μοιρών, γιατί θα τα πετάξει όλα κάτω. Θα στρίψει πολύ αργά, έτσι ώστε να μην το καταλάβουν καθόλου οι επιβάτες, και ενώ εκείνοι δεν έχουν πάρει είδηση, αυτό θα έχει αλλάξει πορεία και θα τους μεταφέρει εκεί που θέλει ο καπετάνιος τελικά.
Και να θυμάσαι πως ΟΛΟΙ δεν μπορούμε να πάρουμε απότομη στροφή όταν μάθουμε κάτι. Χρειαζόμαστε όλοι το χρόνο μας. Άλλος πιο γρήγορα, άλλος πιο αργά. Το παν είναι να στρίψουμε εν τέλει, χωρίς να παραβιάσουμε τη συνείδηση και το χαρακτήρα του καθενός.
Κι εδώ είναι η υπομονή, η δύναμη, η αξία και η σοφία που έχει ο καθένας μας.
Σε ότι λοιπόν έχεις λύση, δίνε τη, και γίνε ΕΣΥ η λύση! Σε όποιον σου ζητάει, δίνε! (Λουκάς 6:38 “Να δίδετε, και θα σας δοθή και σε σάς· γιατί με μέτρο καλό, συμπιεσμένο, γεμάτο και πλήρες χωρίς κενά, και που θα ξεχειλίζει θα σας δώσουν”. Και μάλιστα λέει, χωρίς να κρίνετε αυτά, όπως είπαμε παραπάνω. Γιατί με όποιο μέτρο μετράτε τον καθένα (καλό, κακό, έξυπνο, ανόητο, χαζό), με το ίδιο θα αντιμετρηθή εις εσάς (Δες από 6:27 – 6:38).