Θα λέγαμε πως ο τίτλος είναι πολύ απλός για να δημιουργηθεί υλοποίηση γεγονότων και καταστάσεων. Όμως, πίσω από την έννοια του παρατηρητή, στην πραγματικότητα υπάρχει όλη η ενέργεια, η διάθεση, η πίστη, η θέληση και η προσμονή για κάτι που θέλουμε.
Ως προς το νόμο της έλξης, διακρίνονται και χρησιμοποιούνται 2 τέτοιες έννοιες όταν μιλάμε για παρατηρητή, οι οποίες όμως έχουν την ίδια ρίζα. Υπάρχει ο παρατηρητής που προσμένει να γίνει κάτι, το οποίο χρησιμεύει για να δημιουργήσουμε κάτι, και ο παρατηρητής που κοιτάει μία κατάσταση ουδέτερα και χωρίς να κρίνει μία κατάσταση, το οποίο χρησιμεύει όταν διαπιστώνουμε μέσα μας αντιστάσεις του νου, και θέλουμε να τις απενεργοποιήσουμε. Θα τα δούμε και τα δύο αυτά σήμερα.
Η έννοια του παρατηρητή, δεν είναι κάτι νέο. Διαπιστώθηκε για πρώτη φορά στα πρώτα πειράματα κβαντικής φυσικής, και συγκεκριμένα στο πείραμα των δύο σχισμών το 1803, δηλαδή 216 χρόνια πριν, που είδαν προς μεγάλη τους έκπληξη οι επιστήμονες πως ένα ηλεκτρόνιο που είναι το μικρότερο σωματίδιο της γνωστής μέχρι τώρα ύλης, μπορεί να είναι συγχρόνως και ύλη και κύμα. Μη ύλη δηλαδή. Το οποίο είναι μία μεγάλη αρχή της κβαντικής φυσικής.
Τι διαπιστώθηκε στο πείραμα των 2 σχισμών; Και για να το καταλάβετε ακριβώς, σας έχω και κάτω από την περιγραφή 3 link να πατήσετε, που θα δείτε ακριβώς τι έγινε…
(τα βίντεο είναι εδώ):
1. https://www.youtube.com/watch?v=GnK_RfhlRRI
2. https://www.youtube.com/watch?v=KytQIZg32f8
3. Άρθρο: https://www.kathimerinifysiki.gr/2016/07/peirama-dyo-sxismwn.html
Μέσω ενός πειράματος λοιπόν, διαπιστώθηκε πως η ύλη μπορεί να συμπεριφερθεί και σαν ύλη, και σαν κύμα, ανάλογα με το αν παρεμβάλλεται κάτι που παρατηρεί το τι θα γίνει αυτή η ύλη! Όσο υπάρχει κάποιος παρατηρητής, η ύλη συμπεριφέρεται σαν ύλη. Δηλαδή κάτι το στερεό. Και όσο δεν υπάρχει παρατηρητής, συμπεριφέρεται σαν κύμα. Δείτε όμως τα link που σας έχω για να καταλάβετε αυτό που σας λέω καλύτερα, και να μπορέσετε να συνεχίσετε να καταλαβαίνετε και αυτά που θα πούμε παρακάτω, ειδάλλως δεν θα μπορέσετε να τα καταλάβετε και θα σας ακουστούν κάπως σαν ουτοπική παραφυσική μαγεία του μεσαίωνα. Καλό θα είναι να σταματήσετε τώρα για λίγο το βίντεο και να τα δείτε, και συνεχίστε μετά.
Συνεχίζουμε λοιπόν, ελπίζοντας πως έχετε δει τα link που σας είπα. Πώς όμως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη γνώση, για να δημιουργήσουμε άλλες πραγματικότητες στη ζωή μας;
Είδαμε από τα πειράματα, πως παρατηρώντας μία κατάσταση, μπορούμε να την κάνουμε να αλλάξει τη δομή της όλη και να συμπεριφερθεί ανάλογα. Να της δώσουμε μορφή και ύλη. Το πρώτο που θέλω να θυμόμαστε, είναι 3 πράγματα:
- Οι κβαντικές δυνατότητες στη φύση, είναι σε κίνηση και ασχημάτιστες. Περιμένουν θα λέγαμε τα κβαντικά σωματίδια να υπάρξει κάποιος παρατηρητής, για να τα μορφοποιήσει. Να τους δώσει σχήμα.
- Από την άλλη, η καρδιά μας και τα πιστεύω που έχει, παράγουν σταθερά κύματα.
- Η πραγματικότητα όμως του κόσμου μας, η κάθε παρούσα πραγματικότητα που ζούμε, είναι ήδη σταθεροποιημένα κύματα, που δεν έρχονται ούτε φεύγουν. Είναι σταθεροποιημένα. Έχουν μορφή. Έχει δηλαδή δημιουργηθεί μία πραγματικότητα που έχει μορφή, και τη ζούμε, και είναι σταθερή. Είμαι δυνατός, είμαι αδύνατος, είμαι φτωχός, είμαι πλούσιος, μπορώ, δεν μπορώ, έχω, δεν έχω, είμαι, δεν είμαι. Όλα αυτά, είναι σταθεροποιημένες καταστάσεις που έχουν μορφοποιηθεί, σύμφωνα με αυτό που παράγει η καρδιά μας, επειδή έτσι νομίζει και έτσι παρατηρεί πως είναι η ζωή μας. Τα σταθερά λοιπόν κύματα της καρδιάς μας, σταθεροποιούν μία κατάσταση και την κάνουν πραγματικότητα.
Τι τα κρατάει όμως σταθεροποιημένα και τι τους δίνει μορφή, αφού τα κβαντικά σωματίδια βρίσκονται σε διαρκή κίνηση;
Είπαμε πως η καρδιά μας και τα πιστεύω που έχει, παράγουν σταθερά κύματα. Παράγουν τα κύματα που κλειδώνουν τις άπειρες και ακαθόριστες – μη μορφοποιημένες δυνατότητες που υπάρχουν εκεί έξω- και τις υλοποιούν, δίνοντάς τους μορφή, ανάλογα με το τι πιστεύουμε με την καρδιά μας. Γιατί; Γιατί η καρδιά μας, παίζει εδώ το ρόλο του παρατηρητή, όπως στο πείραμα των 2 σχισμών, όπου υλοποιεί και δίνει σχήμα και μορφή στις ακανόνιστες κβαντικές συνθέσεις στη φύση. Όσο είπαμε υπάρχει παρατηρητής, υλοποιεί. Και αυτό που πιστεύω στην καρδιά μου, κλειδώνει αυτές τις κβαντικές δυνατότητες, σε μία πραγματικότητα, λόγω των σταθερών κυμάτων που παράγει.
Κάθε στιγμή, μπορούμε να δημιουργήσουμε νέα μορφή πραγματικότητας, ανάλογα με το πώς παρατηρούμε, το τι σκεφτόμαστε και τι νομίζουμε για την κάθε στιγμή. Γιατί η σκέψη είναι αυτή που κρίνει μία κατάσταση καλή ή κακή, και η σκέψη επηρεάζει την καρδιά μας να αισθανθεί είτε χαρά, είτε θλίψη, είτε θετικά είτε αρνητικά, είτε πίστη είτε φόβο για μία κατάσταση. Και όπως αισθανθεί η καρδιά, παράγει και τα σταθερά εκείνα κύματα, που θα δώσουν μορφή στις κβαντικές δυνατότητες και θα δημιουργήσουν μία σταθερή πραγματικότητα στη ζωή μας. Κάθε φορά που αλλάζουμε τα συναισθήματά μας για μία κατάσταση (και τη διατηρούμε όμως σταθερή, χωρίς να την ξαναλλάξουμε), θα δημιουργούμε και θα ζούμε και την πραγματικότητά της. Στο 2ο βίντεο αυτής της σειράς που έχει τίτλο ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΞΗΣ, σας είχα πει το λόγο που γίνεται αυτό και πώς έχει αποδειχθεί πειραματικά.
Εν ολίγοις σας λέω την κεντρική ιδέα και πάλι, και για καλύτερη πληρότητα δείτε και το σχετικό βίντεο. Τα πολλαπλά λοιπόν αυτά πειράματα, έδειξαν πως τα συναισθήματά μας επηρεάζουν το DNA μας, τι μορφή θα πάρει. Και το DNA μας στη συνέχεια επηρεάζει και δίνει μορφή στο πεδίο γύρω μας. Ανάλογα με τη μορφή που έχει πάρει από τα συναισθήματά μας, δίνει την ίδια μορφή στο πεδίο και την πραγματικότητα γύρω μας. Το οποίο σημαίνει πως τελικά τα συναισθήματά μας, επηρεάζουν το πεδίο γύρω μας, ανεξάρτητα όμως από χρόνο (δηλαδή αν γίνει κάτι γρήγορα ή αργά δεν το νοιάζει. Άπαξ και το αισθανθώ και το νοιώσω κάπως, έτσι θα δημιουργηθεί), και ανεξάρτητα και από απόσταση (δηλαδή όσο μακριά και αν είναι, όπως τα έδειξε αυτά και το τελευταίο πείραμα που αναφέραμε σε εκείνο το βίντεο). Δηλαδή όπως λέει και ο αγαπητός Δανέζης, μία κατάσταση που συμβαίνει εδώ, επηρεάζει και το Α-Κενταύρου στο σύμπαν.
Αυτή είναι η πρώτη έννοια του παρατηρητή. Η 2η έννοια όπως είπαμε, είναι ο παρατηρητής που κοιτάζει μία κατάσταση ουδέτερα, από μακριά, και χωρίς να κρίνει μία κατάσταση, το οποίο όπως είπαμε, χρησιμεύει όταν διαπιστώνουμε μέσα μας αντιστάσεις του νου, και θέλουμε να τις απενεργοποιήσουμε.
Σας έχω πει, πως κάθε κατάσταση είναι ουδέτερη. Δεν υπάρχει καλή ή κακή κατάσταση. Είναι απλά, μία κατάσταση. Τι την καθιστά καλή ή κακή; Ο νους μας της δίνει νόημα και την κρίνει, ανάλογα με το πώς τη βλέπει και σύμφωνα με τις δικές μας πεποιθήσεις, που αποκτήθηκαν από διδαχές, ή εμπειρίες. Μία κατάσταση που για άλλον είναι κακή, για κάποιον άλλον δεν είναι τίποτα. Δεν τον καίει, γιατί για αυτόν δεν είναι κάτι που τον νοιάζει.
Μέσα στο υποσυνείδητό μας ο καθένας, έχει αποθηκεύσει και κάποια συμβάντα, τα οποία ανάλογα με το τι του είχε συμβεί, τι έχει διδαχθεί, και το πώς έχουν συνδυαστεί ψυχολογικά σε αυτόν, τα κρίνει καλά ή κακά. Έχει δημιουργήσει μία γέφυρα με το παρελθόν του, που του διδάσκει το πώς να κρίνει μία κατάσταση. Δεν μπορείς για παράδειγμα να πιστέψεις πως ισχύουν και άλλοι νόμοι στη φυσική, εκτός από τους νόμους του Νεύτωνα, που σε δίδαξαν στο σχολείο. Αυτούς διδάχτηκες μόνο, και αυτούς μόνο πιστεύεις. Και το παράλογο είναι πως όσο και να σου αποδειχθεί και να το δεις από τη σωστή λογική του το πράγμα, δεν θα το πιστέψεις εύκολα. Γιατί σου έχει γίνει πεποίθηση. Και φαίνεται πάρα πολύ καλά αυτό με τα πολιτικά κόμματα, τις θρησκείες και τις ομάδες γενικά. Πώς γίνεται να πιστεύουν κάποιοι πως ένα κόμμα ή μία θρησκεία, ή μια ομάδα είναι καλά και άλλα κακά, την ίδια στιγμή που άλλοι, ίδιας αξίας άνθρωποι, πιστεύουν εντελώς το αντίθετο, παρόλο που είναι και αυτοί νοήμονες εγκέφαλοι. Και δεν μπορούν καν να πειστούν για κάτι το διαφορετικό. Κι ας ρίχνονται στο τραπέζι μιας συζήτησης τόσα αποδεικτικά και από τον ένα και από τον άλλον. Και μάλιστα το χειρότερο, χωρίς καν να έχουν κανένα όφελος ούτε ο ένας ούτε ο άλλος από αυτούς που υποστηρίζουν. Απλά, φανατίζονται χωρίς να ξέρουν καν την πραγματική αιτία.
Άρα λοιπόν, σύμφωνα με τις συνθήκες του καθενός, δημιουργείται και η πεποίθησή του, και κατ’ επέκταση και η πραγματικότητά του. Εάν λόγω καταστάσεων πιστέψεις πως δεν μπορείς να βρεις καλό σύντροφο, αυτό θα νοιώθεις και θα σου δημιουργεί πάντα πόνο η σκέψη και μόνο να κάνεις μία σχέση. Γιατί μέσα σου την έχεις ήδη τελειώσει, πριν καν αρχίσει! Για κάποιον που έχασε έναν συγγενή μπορεί να δημιουργεί πόνο, αλλά ο ίδιος ο νεκρός για κάποιον άλλον που δεν σχετίζεται μαζί του, δεν θα σημαίνει τίποτα. Τρανό παράδειγμα είναι οι ξεχωριστές κουλτούρες των λαών, που εκπαιδεύονται να βλέπουν αλλιώς κάποια θέματα, όπως πχ στη Χαβάη μια κηδεία είναι γιορτή, χαρά και τραγούδια, τη στιγμή που εδώ κλαίμε και φωνάζουμε από πόνο! Γενικά όμως, οποιοδήποτε γεγονός σε καίει επειδή πέρασες εξ’ αιτίας του κάποιες αρνητικές καταστάσεις, για κάποιον άλλον που δεν έχει περάσει τις ίδιες καταστάσεις που πέρασες εσύ στο συγκεκριμένο γεγονός, δεν θα σημαίνει κάτι.
Είναι λοιπόν πραγματικά μια τέτοια κατάσταση αληθινά κακή; Αφού δεν είναι για όλους! Για σένα όμως είναι. Και της δίνεις νόημα και υπόσταση. Και την κουβαλάς για πάντα και στο κάθε τωρινό παρών σου, παρόλο που δεν υπάρχει πια και είναι μόνο στο νου σου.
Εδώ τώρα είναι η έννοια του παρατηρητή. Κάποιος που περνάει μία κατάσταση που του δημιουργεί πόνο, θα συνεχίζει να του δημιουργεί πόνο, κάθε φορά που θα δημιουργούνται οι ίδιες συνθήκες, λόγω συνήθειας. Του έχει γίνει όπως λέγεται, σκεπτομορφή! Για έναν τρίτο όμως που ακούει ας πούμε μία τέτοια συζήτηση από κάποιον, δεν θα υπάρχουν συναισθήματα πόνου, και θα ακούει την κατάσταση αυτή ουδέτερα, σαν ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ! Έξω από την κατάσταση και έξω από τα συναισθήματα που τη συνοδεύουν. Με ουδέτερα συναισθήματα. Και αυτό επιτυγχάνεται, μόνο εάν δεν είσαι μέτοχος της κατάστασης, και κατ’ επέκταση και των συναισθημάτων που συνοδεύουν την κατάσταση.
Το μυστικό είναι να μπορέσουμε να υπερνικήσουμε τις εμφυτευμένες πεποιθήσεις που έχουμε μέσα μας, και να δούμε την κάθε αρνητική για μας πεποίθηση ή κατάσταση ουδέτερα, σαν να την παρατηρούμε από θέση ενός τρίτου. Σαν ουδέτεροι παρατηρητές. Δεν σου λέω να τη δεις θετικά, γιατί δεν μπορείς. Πρέπει πρώτα να τη δεις ουδέτερα, αφαιρώντας όλο τον αρνητικό χώρο που έχει καταλάβει το νου σου, για να της αφήσεις χώρο να γεμίσει με θετικά μετά.
Πώς γίνεται αυτό συνήθως; Παρατηρούμε το αρνητικό μας συναίσθημα, δεν παλεύουμε να το διώξουμε γιατί του δίνουμε αξία και ερμηνεία κακού και έτσι το μεγεθύνουμε, το αφήνουμε να βγει και να μας κυριεύσει ώστε να το αναγνωρίσουμε ποιο είναι, και το κοιτάμε, το αφήνουμε να φύγει ελεύθερο και αισθανόμαστε ουδέτερα σαν παρατηρητές, όπως θα κοιτούσαμε και θα αισθανόμασταν αν μας έλεγε κάποιος τρίτος μία ουδέτερη για μας κατάσταση. Γιατί στην πραγματικότητα, πρέπει να νοήσουμε πως δεν είναι αλήθεια αυτό, αλλά μία μεγάλη ψευδαίσθηση, καθώς δεν είναι κάτι γενικό αλλά μόνο για μας. Για τη δική μας ερμηνεία και αντίληψη της κατάστασης. Δεν νοιώθουν όλοι οι άνθρωποι ας πούμε απογοητευμένοι οικονομικά ή από κάποιες σχέσεις.
Πώς όμως θα γίνει αυτό; Εδώ έρχεται να μπει ο παρεξηγημένος για την εκπαιδευμένη αλλιώτικα δυτική μας αντίληψη διαλογισμός, που όλα τα ξένα προς την κουλτούρα μας, τα θεωρούμε δαιμονικά. Και ο διαλογισμός, δεν έχει σχέση με θρησκείες. Εάν είχε, θα σας το έλεγα και θα τον κατηγορούσα ο ίδιος. Μπορείτε να ψάξετε τέτοιους διαλογισμούς που να σας φέρνουν το νου σας στο παρών, αλλά το συνηθισμένο είναι να επικεντρωθεί κανείς στην αναπνοή του, γιατί είναι το μόνο που έχει αληθινό στο παρών, και μπορεί να σταματήσει για λίγο αυτή η φλυαρία που μας βομβαρδίζει ο νους μας όλη μέρα.
Οι έννοιες λοιπόν του παρατηρητή, είναι κάτι το οποίο εξαρτάται πολύ το αν και το πόσο θα υλοποιήσουμε κάτι στη ζωή μας. Και όσο πιο ουδέτερες πεποιθήσεις έχουμε για αυτό που θέλουμε, τόσο πιο πολύ και πιο μεγάλο χώρο τους δίνουμε για σκεφτούμε και να νοιώσουμε εν τέλει θετικά για κάτι, και να το φέρουμε στην πραγματικότητά μας. Όσο όμως το βλέπουμε και νοιώθουμε αρνητικά, δεν αφήνουμε κανένα χώρο και καμία ευκαιρία να υπάρξει κάτι θετικό να δούμε σε αυτό. Έχει καταληφθεί όλος ο χώρος! Και το όλο θέμα, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εμάς τους ίδιους. Να ενεργοποιήσουμε αυτόν τον μοναδικό και καταπληκτικό μας ανθρώπινο εγκέφαλο να σκεφτεί διαφορετικά, και να μην τον μειώνουμε αφαιρώντας του αξία χρησιμοποιώντας μόνο ένα μικρό, και μάλιστα το πιο ανόητο μέρος του. Αφού είναι τεράστιος και ανεξάντλητος! Βάλε τον σε λειτουργία και χρησιμοποίησέ τον λοιπόν! Είναι το μόνο όπλο σου, και το απόλυτο εργαλείο σου!