Κυνηγάς τη ζωή αλλά σου ξεφεύγει. Κυνηγάς την επιτυχία, και απομακρύνεται. Κυνηγάς μία αρμονική σχέση, αλλά δεν σου βγαίνει ποτέ, παρόλο που τις περισσότερες φορές πλησιάζεις τόσο πολύ, και ακόμα περισσότερες φορές πετυχαίνεις να πιάσεις την κατάσταση και όλα δείχνουν ότι θα πάνε τέλεια. Αλλά κάτι συμβαίνει και μόλις πάρεις την πρώτη χαρά, σκάει η σαπουνόφουσκα και χάνονται όλα!
Τι μπορεί να συμβαίνει και να παίζει ρόλο σε αυτό; πάμε να το εξερευνήσουμε.
Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν μηχανισμό, ο οποίος είναι το μόνο που μπορεί να σου σταθεί εμπόδιο, ή και να σου χαλάσει την πορεία σου και κάθε καλοπροαίρετη και αγωνιστική προσπάθεια που κάνεις στο στίβο της ζωής, ή να σου διευκολύνει το δρόμο να ανοίγει διάπλατα και αυτόματα. Γκαντέμης ή άστρο;
Όλα όσα μας συμβαίνουν, είτε καλά είτε κακά, και κάθε πραγματικότητα που ζούμε, έχουν μία αφετηρία από την οποία ξεκινούν, η οποία πυροδοτεί την πορεία και την πραγματικότητα μας, αλλά και την πορεία που θα βαδίσουμε, και μπορεί να συνοψιστεί σε μία μόνο λέξη: Πεποιθήσεις!
Οι πεποιθήσεις, είναι η βάση και η πεμπτουσία πάνω στην εξέλιξη της ζωής μας. Αυτές που θα καθορίσουν αν θα πετύχουμε ή θα αποτύχουμε, θα νικήσουμε ή θα χάσουμε, αυτές που θα ελκύσουν και αυτές που θα διώξουν, αυτές που θα καθορίσουν επίσης πόσο θα διαρκέσει μία κατάσταση καλή ή κακή, και πώς θα εξελιχθεί μία κατάσταση.
Είναι ο χειριστής μιας μαριονέτας, ο οδηγός της πορείας μας, και ο διευθυντής των αποφάσεων μας, πέρα από κάθε προσπάθεια που θα κάνουμε προς μία κατεύθυνση. Αυτές θα μας πάνε εκεί που θέλουν εν τέλει, ακόμα και αν όλα δείχνουν διαφορετικά στην αρχή. Δεν είναι όμως κάτι ξένο από εμάς. Είναι εμείς. Κομμάτι της ύπαρξής μας. Γιατί όμως αφού είναι εμείς, μας πάνε πολλές φορές διαφορετικά από ότι εμείς θέλουμε;… Ας δούμε λοιπόν το μηχανισμό για να το κατανοήσουμε.
Είμαστε εφοδιασμένοι με ένα πολύπλοκο λογισμικό, το οποίο από τη στιγμή δημιουργούμαστε ήδη σαν οργανισμός, μαζεύει πληροφορίες.
Και δεν σταματάει να μαζεύει ποτέ. Η κάθε πληροφορία, όσο απειροελάχιστη και να είναι, αποθηκεύεται για πάντα στο λογισμικό μας. Ο κόσμος και το περιβάλλον πού ζούμε, μας εφοδιάζει σε συνεχή χρόνο και για όλη μας τη ζωή πληροφορίες. Η κάθε αποθηκευμένη πληροφορία δεν μένει ποτέ αδρανής. Σε συνεργασία με κάθε νέα πληροφορία που εγκαθίσταται, ενεργοποιείται υποσυνείδητα, ώστε να δημιουργηθεί ένας νέος συνδυασμός πορισμάτων. Και όσο εισέρχονται πληροφορίες στο λογισμικό μας, τόσο ο συνδυασμός μεγαλώνει και δημιουργεί εκ νέου νέα πορίσματα, στα οποία έχουν συμμετάσχει από τις πιο νέες, μέχρι και τις πιο παλιές πληροφορίες που έχουμε αποθηκεύσει. Το κάθε πόρισμα, δεν είναι ποτέ τελικό, αλλά ανανεώνεται την κάθε στιγμή. Και στην ανανέωση αυτή, έχει λάβει μέρος και η κάθε μικροπληροφορία η οποία έχει αποθηκευτεί.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την ιδιότητα, θα έπρεπε να υπάρχει εξέλιξη, αλλαγή, και αντικατάσταση των πιστεύω μας, των πεποιθήσεων μας, και του χειρισμού που κάνουμε στα γεγονότα της ζωής.
Γιατί όμως μένουμε σε συγκεκριμένα μοτίβα και υπερτερούν συγκεκριμένα πιστεύω και πεποιθήσεις, εφόσον οι συνδυασμοί που δημιουργούνται υλοποιούν μέσα μας και μία νέα άποψη; Γιατί να μένουμε στις παλιές μας απόψεις και ιδιαιτέρως στις αρνητικές; Ακόμα και αν υποσυνείδητα συμμετέχει και η πιο παλιά και μικρή πληροφορία στο να δημιουργηθεί νέος συνδυασμός, δεν θα έπρεπε να μείνουμε αυτό το νέο συνδυασμό; Και αν οι νέες πληροφορίες είναι τόσο φρέσκες, δεν θα έπρεπε να εξουδετερώσουν και να υπερτερούν έναντι των παλιών μικρών; Τι είναι αυτό που μας αναγκάζει να μένουμε συνεχώς σε μία μόνιμη άποψη για κάποιο θέμα, παρ’ όλες τις άπειρες αλλαγές που συμβαίνουν συνεχώς γύρω μας, οι οποίες είναι φρέσκες και τις βλέπουμε και στέκουν με τη λογική πολύ καλύτερα από μία παλαιότερη άποψη που είχαμε για ένα θέμα;
Ξέρετε το ανθρώπινο λογισμικό, αποτελείται από πολλές λειτουργίες, και δεν ενεργεί με μία μόνο από αυτές, αλλά με όλες μαζί συγχρόνως. Εάν ενεργούσε π.χ. σύμφωνα με τη λογική μόνο, τότε ναι, τα πράγματα θα ήταν απλά μαθηματικά, πού θα κατέληγαν σε ένα νέο συμπέρασμα, το οποίο θα υιοθετούσαμε, αλλάζοντας την παλιά προοπτική και τη γνώμη μας με τη νέα.
Υπάρχει μία πολύ δυνατή λειτουργία, η οποία υπερτερεί της λογικής κατά ένα εκατομμύριο φορές, γιατί ενεργεί υποσυνείδητα. Και αυτή η λειτουργία είναι το συναίσθημα. Οτιδήποτε καταγραφεί συναισθηματικά, είναι καταπληκτικά πιο ισχυρό από οποιαδήποτε άλλη λειτουργία του λογισμικού μας. Δεν έχει σημασία πόσο μικρή ή πόσο ξεχασμένη ήταν η πληροφορία που έχει καταγραφεί. Σημασία έχει πόσο δυνατή και έντονη συναισθηματικά ήταν, και τι μας δημιούργησε μέσα μας. Πόσο χαρά, πόσο ανακούφιση, ή πόσο πόνο, πόση θλίψη.
Η πληροφορία λοιπόν που θα προξενήσει τέτοιου είδους συναίσθημα δυνατό και έντονο με ισχυρό καλό ή κακό αποτέλεσμα στη ζωή μας, είναι και αυτή που θα διευθύνει τη συζήτηση για το πόρισμα στο νου μας, και θα είναι ο Leader, στο τραπέζι των αποφάσεων του λογισμικού μας. Όσο μικρή, στιγμιαία και παλιά και αν είναι. Βγαίνει μπροστά και κόβει το νήμα νικήτρια. Πάντα μα πάντα.
Για αυτό οποιοσδήποτε θέλει να κατευθύνει μία οι περισσότερες συνειδήσεις (κράτος, επιχειρήσεις, σύστημα γενικά), προσπαθεί να ισχυροποιήσει τις πληροφορίες που εγκαθιστά σε αυτές τις συνειδήσεις, ώστε να τους δημιουργήσει συναίσθημα και να γίνουν πεποίθηση και αντίληψη. Ιδιαιτέρως στις μικρές ηλικίες, όπου ότι καταγραφεί εκεί μονιμοποιείται και γίνεται ακλόνητη πεποίθηση ζωής, που παραμερίζει κάθε λογική. Βλέπε ας πούμε γονείς. Η τάδε ομάδα είναι καλύτερη. Γιατί; Έτσι. Η πλύση εγκεφάλου δεν χρειάζεται αποδείξεις και επιχειρήματα για να πείσει. Δεν λειτουργούν. Υπάγεται σε άλλο μηχανισμό λειτουργίας. Όπως δεν λειτουργεί ακόμα και σε ενήλικες, το να πεις επιχειρήματα και αποδεικτικά στοιχεία για να τους καθαιρέσεις μία πεποίθηση. Η πεποίθηση τους, θα στέκει εκεί παράλογα κυρίαρχη και ακλόνητη. Και όταν μεγαλώσει το παιδί και γίνει ακόμα και ενήλικας, η πεποίθηση αυτή είναι τόσο ισχυρή και μονιμοποιημένη μέσα του, που παρόλο που βλέπει ας πούμε την ομάδα του να τρώει γκολ και να πέφτει κατηγορία, (όπου λογικά καθαιρείται το ότι είναι η καλύτερη), αντί να αλλάξει πεποίθηση, στεναχωριέται. Έτσι λειτουργεί ο κάθε φανατισμός!
Ή τον μαθαίνουν οι γονείς του ότι τα χρήματα ας πούμε είναι διαστροφή, και όσοι τα έχουν μπόλικα, είναι διεστραμμένοι. Και γίνεται ενήλικας, θα ήθελε να έχει λεφτά γιατί καταλαβαίνει την ανάγκη τους, αλλά και δεν κάνει κάτι για να τα αποκτήσει, και οι δουλειές που ψάχνει είναι τέτοιες που θα τον κρατάνε χαμηλά σε εισόδημα, όχι γιατί το θέλει, αλλά γιατί είναι δούλος της παλιάς και ξεχασμένης πεποίθησης που του φύτεψε ο γονιός του και τον οδηγεί ασυνείδητα και παράλογα, παρόλο που η λογική του του λέει πως τα χρήματα είναι αναγκαία και τα θες. Γιατί είναι στον αυτόματο. Και τελικά, επειδή όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, αρκείται στο να κατηγορεί όσους τα έχουν, εξαιτίας μιας ισχυρής πεποίθησης που είναι τόσο παλιά, που ψάξε να τη βρεις. Δεν υπάρχει λογική. Δεν αναλύεται. Είναι απλά πεποίθηση. Μα γιατί; ποιος ξέρει… Δεν υπάρχει λογική στην πλύση εγκεφάλου. Απλά συμβαίνει λειτουργικά.
Πες μου γιατί υποστηρίζεις μία ομάδα όπως: ολυμπιακός, παναθηναϊκός, παοκ, αεκ, και μάλιστα φανατικά σε σημείο να διαχωρίζεσαι και να μισείς τον συνάνθρωπό σου πού ανήκει αλλού, και μάλιστα για μία ιδέα που δεν σου έχει προσφέρει ποτά ουσιώδες όφελος. Ποιος έχει όφελος; Η ίδια η ομάδα που την έχεις χρυσοπληρώσει.
Γιατί είσαι ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Νέα Δημοκρατία. Πες μου μία βάσιμη αιτιολογία κάτω στα σχόλια. Όχι από αυτά που έχεις ακούσει και σου έχουν πει. Μία αιτιολογία από δική σου έρευνα που έκανες, και από δικό σου πόρισμα που έβγαλες, ανεπηρέαστος από άλλες φωνές, και πιστοποίησες ότι αξίζει να υποστηρίζεις αυτό, γιατί το είδες πρακτικά να ισχύει. Καταρχάς πες μου μία βάσιμη αιτιολογία γιατί είσαι εκεί, και έχεις ταχθεί να ανήκεις κάτω από μία τέτοια ιδέα. Γιατί έχεις την ανάγκη να ανήκεις. Και αν έχεις το μυαλό καθαρό να δεις, και όχι να το αφήσεις στον αυτόματο, έλα και πες μου εσύ μετά ο ίδιος… όχι εγώ… εσύ ο ίδιος, ποιο είναι το άκρον άωτο της ανοησίας και της ηλιθιότητας.
Βλέπε επίσης και αυτά που μαθαίνουμε στο σχολείο ας πούμε. Πχ: Οι Έλληνες είναι ο καλύτερος λαός. Οι Τούρκοι είναι κακοί γιατί μας υποδούλωσαν. Μας πήραν την Πόλη που θα την πάρει ο Εξαδάκτυλος, και ούτω καθεξής.
Αλλά εδώ, δεν θα ήθελα να το επεκτείνω το θέμα, γιατί θα βρω πολλές τέτοιες καμένες συνειδήσεις κόντρα, οι οποίες στηρίζονται μόνο και μόνο σε ότι τους φύτεψαν από μικρά, χωρίς να το ψάξουν περαιτέρω, αλλά ακόμα και να το ψάξουν θα το καθαιρέσουν με 1002 αβάσιμες και αστήριχτες δικαιολογίες, αλλά ούτε και θα δουν την πραγματική κατάσταση του ποιοι είμαστε πραγματικά μέχρι σήμερα. Και αυτό, για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω. Και δεν θέλω να έρθω κόντρα με τέτοιους αστήριχτους και αμαθείς ανθρώπους, ούτε να γίνω ανόητος για να πείσω ανόητους.
Και για να μην πούμε τώρα για τις θρησκείες. Όχι την πίστη… Τις ανθρώπινες κατασκευασμένες από συμφέρον θρησκείες. Που είτε το πάρεις με τη λογική, είτε το πάρεις με την πίστη, δεν μπορείς να βγάλεις νόημα από την ανοησία που μπορεί να υπάρχει μέσα σε ανθρώπινους εγκεφάλους. Ούτε και με αυτό θέλω να επεκταθώ, για τους ίδιους λόγους, και γιατί δεν αξίζει.
Και το πιο κυρίαρχο συναίσθημα είναι του πόνου. Είναι αυτό στο οποίο δεν αισθανόμαστε καλά, και ο εγκέφαλος θα κάνει τα πάντα για να αμυνθεί και να το αποφύγει. Και ο φόβος που δημιουργείται για να αποφευχθεί μία κατάσταση που μας έφερε πόνο, προξενεί παράλογες αντιδράσεις, και στους πιο έξυπνους ανθρώπους.
Όταν βρεθούμε λοιπόν σε μία κατάσταση η οποία μας δημιουργεί γέφυρα με την ίδια κατάσταση που νιώσαμε έντονο συναίσθημα -ιδιαιτέρως πόνο- νιώθουμε αυτόματα το ίδιο συναίσθημα με τότε, και ήδη την έχουμε κρίνει μέσα μας, και έχουμε βγάλει ήδη πόρισμα για την κατάσταση, ακόμα και αν η κατάσταση δείχνει εντελώς διαφορετική αυτή τη φορά, και μας δημιουργεί ακόμα και ενθουσιασμό και χαρά!
Το ξέρεις ότι με μία απλή γκριμάτσα ή λέξη που θα κάνει και θα πει ο συνομιλητής σου μπορεί να συνδεθείς με μία παλιά αρνητική γέφυρα υποσυνείδητα, η οποία είναι ικανή να σε κάνει να τον αντιπαθήσεις; Επειδή την ίδια γκριμάτσα είδες κάποτε που συνέβη κάτι που δεν σου άρεσε; Και όλο αυτό χωρίς να ξέρεις το γιατί.
Όταν λοιπόν βρεθούμε σε μία κατάσταση που μας συνδέει με ένα όμοιο αρνητικό γεγονός που βιώσαμε στο παρελθόν, υποσυνείδητα γινόμαστε καχύποπτοι, δεν το πιστεύουμε και τόσο, και προσπαθούμε να το τεστάρουμε, ψάχνοντας και το παραμικρό και ανούσιο και ανόητο ψεγάδι, που θα μας δικαιώσει αυτή την παλιά μας άποψη και πεποίθηση. Ακόμα και αν όλα τα άλλα είναι θετικά. Και δεν το αφήνουμε να εξελιχθεί, αλλά από τον πρώτο καιρό το σαμποτάρουμε. Όχι γιατί η κατάσταση είναι κακή τις περισσότερες φορές. Αλλά γιατί εμείς έχουμε γεμίσει φοβίες και ανασφάλειες.
Πάρε παράδειγμα τις σχέσεις. Όπου εδώ θέλω λίγο να το δούμε, γιατί είναι η ζωή ολόκληρη οι σχέσεις και το πάρε-δώσε σε κάθε επαφή μας. Η βάση των πάντων, γιατί οι σχέσεις και η επικοινωνία, είναι ουσιαστικά ο λόγος λειτουργίας, εξέλιξης, και επιβίωσης του ανθρώπινου είδους. Και είναι ο τομέας όπου όλα τα παραπάνω συμβαίνουν στο έπακρο και στην ολότητα τους. Και είναι ο άμεσος και ο απόλυτος δείκτης από όλα όσα είπαμε, γιατί βγαίνουν πολύ έντονα και είναι πολύ εμφανή. Επειδή τα συναισθήματα εκεί κάνουν πάρτι.
Και μετά λοιπόν, αφού περάσει και φιλτραριστεί η κατάσταση μιας σχέσης από όλες τις παραπάνω φοβίες και ανασφάλειες και όλα τα καχύποπτα τεστ, δημιουργείται μία γενικότερη πλέον πεποίθηση, και γενικότερο πόρισμα, που ομαδοποιεί τα γεγονότα, ότι π.χ. όλοι οι άντρες είναι άχρηστοι και οι γυναίκες είναι σκύλες. Όλοι και όλες! Και δεν μιλάω για καταστάσεις που είναι πραγματικά κακές περιπτώσεις. Μην παρεξηγηθούμε. Θα φανεί αυτό στην πορεία. Αλλά για καλές καταστάσεις.
Το άσχημο βέβαια εδώ είναι ότι πέφτεις σε έναν φαύλο κύκλο, ειδικά στις σχέσεις. Ψάχνεις το καλό, και αν έχεις φάει τα μούτρα σου δυο-τρεις φορές, δεν εμπιστεύεσαι τίποτα, ούτε αφήνεις να φανερωθεί αν είναι καλό ή κακό. Ή και να αφήσεις να φανερωθεί, το σαμποτάρεις ο ίδιος ή η ίδια, προσπερνώντας τα καλά σημεία της, υποβάλλοντας την κατάσταση σε τόσα καχύποπτα test, που εν τέλει θα την φθείρεις! Εσύ! Γιατί δεν έχεις μάθει πως μπορείς να διαχειριστείς το καλό. Και γιατί δεν πιστεύεις, δεν έχεις την πεποίθηση ότι μπορεί να είναι αληθινό. Ή θα αναγκάσεις τον άλλον να βγάλει κακό εαυτό, και ας μην το θέλει, εξαιτίας των τεστ που θα τον υποβάλλεις. Για να δικαιωθείς υποσυνείδητα μέσα σου και να πεις εν τέλει πως δεν υπάρχει κανένας, και δεν υπάρχει καμία. Και όσο το κάνεις, τόσο ισχυρότερη γίνεται αυτή σου η πεποίθηση. Και όλα αυτά σε υποσυνείδητο επίπεδο κυρίως.
Και μπαίνεις σε έναν φαύλο κύκλο το ότι ψάχνεις το καλό, μπορεί να σου ‘ρθει το καλό, το αναγκάζεις να καθαιρεθεί, ισχυροποιείς την άποψή σου ότι δεν υπάρχει κανείς, χάνεις την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους και στην αγάπη, και συνεχίζεις παρ’ όλα αυτά να ψάχνεις το καλό, χωρίς να αλλάξεις όμως αυτή σου την άποψη και πεποίθηση, με αποτέλεσμα να σου έρχεται το καλό, και να το χάνεις μέσα από τα χέρια σου, βαφτίζοντας το ανάξιο. Στην ουσία, του αλλάζουμε τη φύση του και δημιουργούμε μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που είναι πραγματικά. Γίνεται δηλαδή πραγματικότητα.
Και το γελοίο και άδικο αυτής της κατάστασης ξέρετε ποιο είναι; ότι κατασκευάζονται πολλοί τέτοιοι φαύλοι κύκλοι σε προσωπικό επίπεδο, όπου τελικά, οι πολλές μεμονωμένες τέτοιες καταστάσεις, όντως δημιουργούν, και όντως κατασκευάζουν μία όντως ισχύουσα τέτοια κατάσταση σε γενικό επίπεδο. Και εντέλει τι γίνεται; Πραγματικότητα… ισχύει!
Και μετά, ο κάθε ένας καινούργιος πιτσιρικάς που μεγαλώνει και μπαίνει σε αυτή την διαδικασία, μπαίνει περικυκλωμένος και κυριαρχούμενος από αυτές τις αντιλήψεις μέσα στις παρέες του! Και όταν κάνει σχέση, μπαίνει με την ίδια νοοτροπία και καχυποψία.
Και η μία γενιά το διαδίδει στην άλλη. Στην ουσία, κατασκευάστηκε μία κατάσταση που δεν έγινε για να είναι έτσι, και κατέληξε σε πραγματικότητα, επειδή εμείς τη δημιουργήσαμε ενώ δεν υπήρχε. Όχι γιατί ισχύει πραγματικά σαν κανόνας (παρεκτός βέβαια κάποιων εξαιρέσεων, στις οποίες δεν έπρεπε καν να δίνουμε σημασία). Και μετατρέπουμε και κάνουμε τις εξαιρέσεις πεποίθηση, και τον κανόνα σπάνια εξαίρεση, αλλάζοντας τη φύση της κατάστασης. Και μετά μένουμε μόνιμα εγκλωβισμένοι σε επαναλαμβανόμενες τέτοιες λούπες, όπου ελκύουμε αυτό που είμαστε. Οι ενέργειες και οι δονήσεις που εκπέμπουμε, αντανακλούν την ίδια κατάσταση, σαν να ζεις στη μέρα της μαρμότας αν έχεις δει την ταινία.
Είδες τώρα ένα παράδειγμα του πώς δημιουργούμε την πραγματικότητα μας εμείς οι ίδιοι στη ζωή μας; Κανείς δεν είναι άτυχος ή τυχερός, κανείς δεν έχει το μαλακομαγνήτη, κανείς Θεός και καμία ζωή δεν είναι προκατειλημμένοι με κάποιους, ή ευνοούν κάποιους ιδιαίτερα, κανείς δεν έχει αστέρι, ούτε το χρυσό αυγό.
Εμείς θα δημιουργήσουμε το αστέρι, εμείς θα δημιουργήσουμε και το χρυσό αυγό. Εμείς θα δημιουργήσουμε την τύχη, με τον ίδιο τρόπο που έχουμε δημιουργήσει άτυχες πραγματικότητες, όπως στα παραπάνω παραδείγματα.
Καταλαβαίνεις τώρα το μπέρδεμα; και ποιος θα σε ξεμπερδέψει;
Το ξεμπέρδεμα είναι δικό μας καθαρά θέμα, εφόσον όμως πρωτίστως εννοήσουμε πώς οι μονοί υπεύθυνοι για την πραγματικότητα που δημιουργείται στη ζωή μας, είμαστε εμείς και να αναλάβουμε την κάθε ευθύνη. Κανείς άλλος εκτός από μας δεν φταίει, όσο και κακός να φαίνεται. Εμείς τον προσελκύσαμε, ή τον δημιουργήσαμε. Από μόνο του αυτό, μπορεί να μην θεραπεύει άμεσα, αλλά είναι η μεγαλύτερη θεμέλια πέτρα στην οποία θα χτίσουμε το νέο μας οικοδόμημα. Έχει την ιδιότητα να μας πάει από βήμα σε βήμα, ώστε να χτίζουμε σταδιακά -τούβλο τούβλο εκεί πάνω- ξανά, τις νέες μας πεποιθήσεις. Και κανείς δεν πρόκειται να το κάνει αντί για μας!
Έχουμε τη δύναμη και την εξουσία να το πετύχουμε, όπως το πετύχαμε να είναι αλλιώς!
Καραμανέας Ιωακείμ
- Diploma in Health Studies
- Certification in Human Health
- Certification in Diet & Nutrition/Healthy Living
- Certification in Physical Education-Fitness Training Principles & Methods
- Specialization in Workout & Training Apps
- Personal development coach
- Συγγραφέας 26 βιβλίων διατροφολογίας, προπονητικής και ψυχολογίας