Ποιο είναι το πρώτο και πλέον απαραίτητο στοιχείο που πρέπει να εξασφαλίσουμε για επιτύχουμε από έναν απλό στόχο έως το ακατόρθωτο; Πάμε να το δούμε…
Συνηθίζουμε να λέμε πως για να πετύχεις ένα στόχο, θα πρέπει να κάνεις αυτό το βήμα ή το άλλο κλπ. Όχι. Ξεχάστε ότι ξέρετε. Δεν είναι αυτή η αρχή που θα μας δώσει επιτυχημένη πορεία. Πριν απ’ όλα αυτά και πριν από κάθε μπούσουλα οδηγιών, χρειάζεται να γίνει ένα πράγμα: ΝΑ ΘΩΡΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΠΡΟΣ! Αν αφήσουμε κενά κι ανοιχτές πόρτες, αν αφήσουμε τα κλειδιά στις πόρτες φεύγοντας, το πιο σίγουρο θα είναι να τα παρατήσουμε. Γιατί ξέρουμε πως έχουμε πισινή, και ο νους μας θα είναι εκεί. Και για να εξασφαλίσουμε την για πάντα μπροστινή μας πορεία, θα πρέπει περισσότερο να απομονώσουμε και να αποκοπούμε από την πορεία προς τα πίσω. Γιατί το μπροστά, μπορεί να ρυθμιστεί και να μπούμε πάλι στην πορεία αν ξεφύγουμε. Γιατί θα είναι μπροστά πάντα! Όπου και να κατευθυνθούμε θα είναι μπροστά. Όταν όμως γυρίσουμε κατεύθυνση προς τα πίσω δεν έχει πλέον μέλλον η προσπάθεια μας. Και είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξαναστρέψουμε το βλέμμα μας μπροστά. Επειδή για να φτάσουμε να στρέψουμε πάλι προς τα πίσω, σημαίνει πως έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση που είναι αποτέλεσμα κούρασης, ή απογοήτευσης, ή φόβου, και εν τέλει αποστροφής προς το στόχο. Και πλέον συνεργάζεται και συμφωνεί και το μυαλό και το σώμα μας για το πισωγύρισμα. Δεν υπάρχει αντίλογος που να μας λέει «ώπα! Κάνεις λάθος». Γιατί στρεβλώνεται μάλιστα και η αντίληψή μας, και πείθεται πως η προσπάθεια που κάναμε ήταν τελικά λάθος και δεν είναι για μας!
Είναι κανόνας πως αν στραφούμε προς τα πίσω κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας, δεν υπάρχει πλέον επαναφορά! Εκτός αν έχεις έναν πολύ καλοπληρωμένο κόουτς, για να είναι πλάι σου όλη μέρα αφοσιωμένος αποκλειστικά και μόνο σε σένα, για να σε σπρώχνει.
Όμως, για να πετύχουμε να θωρακίσουμε την πορεία μας προς τα μπρος απομονώνοντας την πορεία προς τα πίσω, θα πρέπει να είμαστε εντελώς αποφασισμένοι! ΕΝΤΕΛΩΣ ΟΜΩΣ! Που να μην σκεφτόμαστε όπως οι περισσότεροι, αλλά να σκεφτόμαστε και να βαδίζουμε έξω από την πεπατημένη και τα συνηθισμένα. Και πώς σκέφτονται οι περισσότεροι; «Ναι… θα προσπαθήσω και όπου πάει»… ή «Θα το κάνω και ελπίζω να πετύχει». Άστο! Μην το κάνεις καθόλου καλύτερα. Είναι σίγουρο πως με το πρώτο κρούσμα θα τα παρατήσεις! Και θα είναι και χειρότερα μάλιστα γιατί μέσα σου θα δικαιολογηθείς με την ψευδαίσθηση πως «Ναι εγώ το προσπάθησα και δεν απέδωσε». Ρίχνοντας το φταίξιμο στις καταστάσεις, στις συγκυρίες, στην ατυχία, στους ανθρώπους που δεν σε άφησαν κλπ.
Όχι. Όταν μιλάμε για απόφαση, μιλάμε με την έννοια του ότι θα πετύχω, ακόμα και να μείνω μισός! Ακόμα και να πεθάνω προσπαθώντας! Τόσο που να μου γίνει η μανία και ο πόθος μου, και ότι και να γίνει και όσο ζω και υπάρχω και στέκομαι στα πόδια μου, εγώ θα το πετύχω. Και μόνο ο θάνατος μπορεί να με σταματήσει.
Παιδιά αυτά που σας λέω, δεν σας τα λέω έτσι. Από όσες μεθόδους και αν έκανα για να πετύχω αυτά που ήθελα, είναι η μόνη σίγουρη κατεύθυνση που όσες φορές την έπραξα, πέτυχα θριαμβευτικά και πολύ πάνω από τις προσδοκίες μου. Και όσες δεν την έπραττα γκρεμίστηκα. Και μόνο όταν είχα τέτοιο λιονταρίσιο και πολεμικό πνεύμα και βλέμμα, μπόρεσα να πετυχαίνω τα πάντα και πάντα! Και το ωραίο είναι, πως δεν χρειάστηκε πολύς κόπος. Επειδή παίρνοντας τέτοιες αποφάσεις, μόνες τους ανοίγουν οι πόρτες μετά! Γιατί όπως σας έχω ξαναπεί, η ελπίδα, είναι ζητιάνος. Θα ήθελε να έχει και να είναι. Και για να το πετύχει, προσπαθεί και σε περνάει μέσα από τη φωτιά, όπου αν τα καταφέρεις να φτάσεις ποτέ, φτάνεις τσουρουφλισμένος, ταλαιπωρημένος και συρόμενος . Η πλήρης πίστη όμως, πηδάει πάνω από τη φωτιά και σε περνάει αλώβητο στην άλλη πλευρά, και μάλιστα γρήγορα και χωρίς να το καταλάβεις. Και η πίστη είναι που σε κάνει να παίρνεις την απόφαση θανάτου. Ότι και να γίνει, εγώ θα το κάνω.
Όταν καταλάβουμε πως η αποτυχία δεν είναι στην πραγματικότητα αποτυχία αλλά πληροφορία, τότε τίποτα δεν θα μας σταματάει!
Πώς όμως θα εξασφαλίσω την αποκοπή μου από το πισωγύρισμα;
Είναι σαν να φεύγεις από μια καλύβα που έμενες σε έναν φτωχότοπο και ένοιωθες άνετος και ασφαλής (όχι επειδή καλοπερνούσες, αλλά επειδή συνήθισες να μένεις εκεί), και να θες να πας σε έναν καλύτερο μεν, αλλά άγνωστο προορισμό που δεν ξέρεις. Αλλά είναι ακόμα και σα να κολυμπάς από μία ακτή, προς ένα μακρύ νησί. Και για να στα εξηγήσω καλύτερα:
Όταν αποφασίσεις να φύγεις από τη ψευδώς φιλόξενη και ασφαλή καλύβα που κατοικείς επί χρόνια, σημαίνει πως αναγνωρίζεις πως δεν σου αρέσει πλέον, και θες να πας στο καλύτερο. Ειδάλλως γιατί να φύγεις; Για να εξασφαλίσεις όμως πως δεν θα υπάρχει περίπτωση πισωγυρίσματος, θα χρειαστεί να κόψεις κάθε λώρο και κάθε δεσμό με την καλύβα αυτή. Και για να το πετύχεις, υπάρχει μόνο ένας τρόπος! Θα σου έλεγα πως θα μπορούσες να διαλύσεις το κλειδί να μην υπάρχει, ώστε να μην μπορείς να ξεκλειδώσεις και να ξαναμπείς πάλι, αλλά με αυτό τον τρόπο, θα βρεις παραθυράκι να το κάνεις μόλις σε πιάσει απελπισία πισωγυρίσματος. Είτε θα φωνάξεις κλειδαρά, είτε θα σπάσεις την πόρτα. Θα πρέπει λοιπόν, να μην κάνεις τίποτα που θα μπορέσει κάπως έστω και λίγο να σου εξασφαλίσει την επαναφορά σε αυτήν. Θα πρέπει το μυαλό σου να μην σκέφτεται καν την καλύβα. Και ο μόνος τρόπος είναι ένας! Να την γκρεμίσεις και να την κάψεις εξ’ ολοκλήρου, ώστε να μην υπάρχει ούτε σκόνη καν από αυτήν την καλύβα, άρα ούτε ελπίδα επαναφοράς! Γιατί όσο ξέρω πως υπάρχει η καλύβα, τόσο μέσα μας σκέφτομαι πως υπάρχει μία δικλείδα ασφαλείας. Και αν έχω δικλείδα ασφαλείας, δεν είναι ο νους μου στο να πετύχω με κάθε τρόπο αλλά στο να επιστρέψω, αν κάτι πάει στραβά.
Επίσης είναι είπαμε σαν να κολυμπάς από μία ακτή, προς ένα μακρύ νησί. Συνήθως, όταν έχουμε να κολυμπήσουμε μια μακρινή απόσταση, ο νους μας είναι να φυλάξουμε δυνάμεις μην τυχόν και δεν τα καταφέρουμε. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να κολυμπάμε χρησιμοποιώντας όλες μας τις δυνάμεις μόνο για το τέρμα, χωρίς να σκεφτούμε να φυλάξουμε δυνάμεις για να επιστρέψουμε. Έτσι ώστε να μην έχω ελπίδα επιστροφής! Και έτσι μόνο θα κολυμπάμε δίχως αύριο. Κι αν δεν μπορέσω και βουλιάξω ας βουλιάξω!
Όπως κατάλαβες, χρειάζεται να σκεφτούμε παράλογα και έξω από αυτό που μας έχει μάθει το κοινωνικό στάτους μέχρι τώρα και να κάνουμε την υπέρβαση! Και ψάξε και ερεύνησε… μόνο οι εξαιρετικά επιτυχημένοι σκέφτονται έτσι και πάντα μα πάντα πετυχαίνουν.
Θέλω όμως να σου δώσω ένα κλειδί σήμερα για να το πετύχεις. Το είχα δημοσιεύσει σε ένα ποστ και θα στο πω σήμερα.
Ξέρεις, η ίδια η φύση και οι φυσικοί νόμοι είναι σύμμαχοι σου αν θελήσεις να μπεις με τέτοιο τρόπο.
Μπορείς λοιπόν να αναγκάσεις τους νόμους της φυσικής να δουλέψουν για σένα, αρκεί να κάνεις ένα πράγμα που θα τους κινητοποιήσει:
Μπαίνεις στο παιχνίδι με όλες σου τις δυνάμεις, με όση φόρα και ορμή μπορείς να διαθέσεις, ώστε να ενεργοποιήσεις δύο θεμελιώδεις νόμους:
Α. Το νόμο της αδράνειας, όπου η ίδια αυτή η ορμή και η φόρα θα σε σπρώχνει από μόνη της και θα σε διατηρεί στην πορεία, και πάντα μπροστά, έστω κι αν ακόμα επιβραδύνεις κάποιες στιγμές.
Β. Το Θεμελιώδη νόμο της μηχανικής, όπου όσο μεγαλύτερη είναι η ορμή σου, τόσο πιο μακριά θα εκσφενδονίζονται και θα διαλύονται όλα τα εμπόδια που θα βρεθούν στην πορεία σου.
Είναι φυσικός ΝΟΜΟΣ!
Οι δυνάμεις όμως που δίνεις, να φτάνουν όπως είπαμε μόνο για την μπροστινή πορεία, έτσι ώστε να μη φυλάξεις καθόλου δυνάμεις που θα προνοούσες για τυχόν επιστροφή.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΛΟ ΚΟΛΥΜΠΙ, ΟΣΟ ΤΟ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΦΟΒΙΖΕΙ Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΤΗ!
Οι επιλογές είναι μόνο δύο: ή νικάς το φόβο και προχωράς, ή τον αγκαλιάζεις και προχωράτε μαζί! Η κατεύθυνση της πορείας δεν αλλάζει. Η αίσθηση του φόβου μόνο αλλάζει.
Κι όπως είπε πολύ ωραία και ο Καζαντζάκης: «ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΦΩΝΑΖΕΙΣ (ή να το διεκδικείς λέω εγώ) ΔΥΝΑΤΑ! ΑΓΡΙΜΙ ΝΑ ΓΙΝΕΣΑΙ! ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ Η ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗ ΛΑΧΤΑΡΑ»!
Καραμανέας Ιωακείμ
- Diploma in Health Studies
- Certification in Human Health
- Certification in Diet & Nutrition/Healthy Living
- Certification in Physical Education-Fitness Training Principles & Methods
- Specialization in Workout & Training Apps
- Personal development coach
- Συγγραφέας 21 βιβλίων διατροφολογίας, προπονητικής και ψυχολογίας