Ήξερες πως όλα μας τα συναισθήματα συνοψίζονται μονάχα σε δύο; Την αγάπη και τον φόβο.
Οτιδήποτε νιώσουμε πηγάζει μόνο από αυτά τα δύο συναισθήματα. Οποιαδήποτε επιτυχία ή αποτυχία, οποιαδήποτε απόφαση, οποιοδήποτε φιλτράρισμα, επικοινωνία, δράση και πεποίθηση δημιουργείται, συμβαίνει και εξελίσσεται εξαιτίας αυτών των δύο συναισθημάτων.
Είναι αλήθεια λοιπόν πως ότι και να νιώθουμε, είναι το αποτέλεσμα της αγάπης ή του φόβου που αισθανόμαστε για μία κατάσταση. Όταν αγαπάς δεν φοβάσαι και όταν φοβάσαι δεν αγαπάς.
Οτιδήποτε θετικό ξεκινάει από την αγάπη ενώ φόβος γεννάει μόνιμα σκοταδισμό, αμφιβολία, υποψία, και κακά κίνητρα.
Η αγάπη, η πραγματική αγάπη δεν έχει όρια. Ούτε σκέφτεται ούτε πράττει κάτι με διαφορετικό σκοπό από το να δώσει απλά. Δεν σκέφτεται το αντάλλαγμα. Όπως ο γονιός αγαπάει το παιδί του όπως είναι, δίνοντας του χωρίς να σκεφτεί ποτέ να λάβει κάτι από αυτό. Το μόνο που θέλει είναι να του δίνει και να το βλέπει χαρούμενο.
Ακόμα και η ερωτική αγάπη δεν είναι ολοκληρωμένη και τέλεια αγάπη. Γιατί αγαπάς τον άλλον επειδή περιμένεις αγάπη και από αυτόν. Κι αν πάψει να σε αγαπάει κόβεις και εσύ την παροχή. Εάν υπήρχε τελειοποιημένη και πραγματική αγάπη δεν θα υπήρχαν χωρισμοί. Είναι μία αγάπη που περιέχει η φόβο απώλειας άρα δεν είναι τέλεια.
Οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα που περιέχει ιδιοτέλεια και ελπίδα ανταλλάγματος, πηγάζει από το φόβο. Ακόμα και ο θυμός είναι γιος του φόβου.
Δεν θέλω να αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο αυτά τα δύο συναισθήματα. Θέλω να μάθουμε τον εχθρό μας, τα χαρακτηριστικά που έχει και πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Γιατί όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν εχθρό, το πρώτο που κάνεις είναι να μάθεις πώς κινείται και πώς πολιτεύεται. Πώς χτυπάει, πώς νικάει, και πώς νικιέται.
Ξέρεις την ανατομία του κάθε πράγματος, ξέρεις να κάνεις και διάγνωση και θεραπεία.
Και μπορείς να βρεις την “Πηγή” της ασθένειας και να χτυπήσεις αυτήν πριν εκδηλωθεί και κυριεύσει και όλο το σώμα.
Και κάθε κατάσταση και γεγονός έχει τον ίδιο κύκλο ζωής με τους έμβιους οργανισμούς. Και ο φόβος είναι μία κατάσταση και ένα γεγονός και λειτουργεί όντως σαν έμβιος οργανισμός.
Και τα έμβια όντα υπόκεινται κάτω από έναν απαράβατο νόμο ζωής:
Σε οποιοδήποτε γεγονός ή κατάσταση που θα δημιουργήσει συνθήκες μητρότητας, θα συμβεί πρώτα η σύλληψη της κατάστασης-εμβρύου, μετά η κυοφορία, γέννηση, ανάπτυξη, ενηλικίωση, εξέλιξη, γήρανση, και εν τέλει θάνατος.
Ανάλογα λοιπόν με το αν η κατάσταση που θα γεννηθεί είναι για μας καλή ή κακή, φροντίζουμε είτε να βοηθήσουμε στην εγκυμοσύνη της, στη γέννα της, στην ανάπτυξη της, αλλά και να επιβραδύνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο το θάνατο της, είτε να τη σταματήσουμε τη στιγμή της σύλληψής της, πριν ακόμα φτάσει στην κυοφορία καν, γιατί εκεί θα είναι πλέον πολύ αργά. Ειδικά αν την αφήσουμε να γεννηθεί, να αναπτυχθεί και να ενηλικιωθεί, το μόνο που μας μένει, είναι να περιμένουμε το θάνατο της με ότι συνεπάγεται να πληρώσουμε σαν τίμημα, γιατί δεν θα έχουμε τη δύναμη να επέμβουμε πάντα και να ανακόψουμε την πορεία της εξέλιξης της.
Συνηθίζεται να λέγεται μία “λανθασμένη” φράση όταν κάποιος περνάει δυσμενείς συνθήκες, η οποία δεν έχει κανένα νόημα, καμία υπόσταση, καμία αλήθεια και καμιά βάση: Μη φοβάσαι! Και τη λέω και εγώ λανθασμένα.
Η ουσία δεν είναι να μάθεις να κατακτάς τους φόβους και να προσπαθήσεις να μη φοβάσαι το οποίο θα επιδεινώσει την κατάσταση, αλλά να ξυπνήσεις την τίγρη και το λιοντάρι μέσα σου. Kαι όταν θα γίνει αυτό, εσύ θα προκαλείς και εσύ θα κυνηγάς το φόβο!
Χτύπα πρώτος το φόβο! Χωρίς να δείξεις έλεος! Το έλεος, η χαλάρωση, ακόμα και η αδιαφορία προς το φόβο, είναι αδυναμία, και δειλία και πολύ μεγάλη παγίδα. Όταν ο φόβος σε προκαλεί είναι εχθρός. Σε τέτοιον εχθρό δεν αξίζει έλεος. O φόβος δεν θα σου δείξει έλεος αν του δείξεις εσύ έλεος, ούτε θα σε λυπηθεί και θα σε αφήσει αν του πεις 1000 βάσιμες δικαιολογίες. Μα είμαι άρρωστος. Μα δεν ξέρω τι να κάνω. Μα είμαι αδύναμος. Μα είμαι φτωχός.
Και τι; Ψάρωσε τώρα ο φόβος ας πούμε αν του πεις αυτές τις δικαιολογίες;
Αν προσπαθήσεις να διαλεχτείς μαζί του, είσαι χαμένος. Αν του επιτρέψεις να σου ψιθυρίσει, θα γίνεις εσύ η ίδια του η φωνή μέσα σου, πειθόμενος και φωνάζοντας και διαλαλώντας μάλιστα τις απόψεις του. Αν του παραχωρήσεις ένα μέτρο γη, θα σου πάρει όλη την πόλη. Αν γυρίσεις να τον κοιτάξεις έστω και στα πλάγια, έστω και στα κλεφτά, έστω και για μία μόνο στιγμή, θα σου κάνει πλήρη κατάληψη.
Γιατί ο φόβος είναι ένα πολύ έμπειρο αρπακτικό. Ξέρει να μας αρπάζει για πλάκα. Κι άμα σε αρπάξει στα νύχια του δεν ξεφεύγεις. Θα σε πάει βαθιά μέσα στη φωλιά του και θα σε καταφάει με την ησυχία του. Κι αν περισσέψει κάτι από σένα, θα το πετάξει να το φάνε τα παιδιά του, πού είναι η αμφιβολία, η δειλία, η απιστία και η ανασφάλεια.
Εδώ δεν ισχύει δικαιολογία. Δεν υπάρχει «μα»… Τα ψευδοπροβλήματα, τις αδυναμίες ακόμα και του οργανισμού, την φαινομενική έλλειψη προϋποθέσεων, ακόμα και τα ιατρικά προβλήματα, τα αφήνεις όλα απ’ έξω και επιτίθεσαι. Στον πόλεμο δεν μετράει αν είσαι άρρωστος, αν είσαι αδύνατος, αν έχεις μυωπία, αν γεννήθηκες φτωχός, αν είσαι ανάπηρος, αν έχεις ψυχολογικά. Είναι πόλεμος. Δεν θα κλαψουρίσεις και δεν θα δικαιολογηθείς στον εχθρό για τις αδυναμίες σου για να σε λυπηθεί και να μην σε χτυπήσει. Ο φόβος θα σε χτυπήσει όπως και να ‘σαι. Δεν θα σε λυπηθεί όσο και να του γκρινιάξεις, όσο και να παραπονεθείς, και όσες δικαιολογίες λογικές και βάσιμες κι αν του πεις.
Θες όμως να αλλάξεις την κατάσταση και να τον τρέψεις σε φυγή; Βγάλε το λιοντάρι από μέσα σου, και μόνο τότε πραγματικά θα θεραπευτούν και οι αρρώστιες σου, και η μυωπία σου, και η αδυναμία σου, και η φτώχεια σου, και η αναπηρία σου, και τα ψυχολογικά σου ως δια μαγείας. Ξαφνικά ενώ δεν είχες προϋποθέσεις, γίνεσαι δεξιοτέχνης. Από απλός γραφιάς πολίτης, γίνεσαι πολεμιστής και εξειδικευμένος μαχητής. Οι δικαιολογίες για να μην πολεμήσεις, γίνονται κίνητρα για να νικήσεις. Και όλα αυτά σε μία στιγμή χρόνου.
Ότι επιλέξεις όμως να κάνεις, και όπως επιλέξεις να φερθείς, και να νιώσεις, και να σκεφτείς, αυτό και θα λάβεις. Ή την ήττα του δειλού, ή τη νίκη του γενναίου. Τη φυγή του λιποτάκτη, ή τα λάφυρα του ήρωα.
Απλά, για να αλλάξει κάτι στη ζωή μας, θα πρέπει να αλλάξουμε και τρόπο σκέψης. Με τον ίδιο τρόπο σκέψης συνεχώς, θα είμαστε και συνεχώς σε μία λούπα μιζέριας.
Καραμανέας Ιωακείμ
- Diploma in Health Studies
- Certification in Human Health
- Certification in Diet & Nutrition/Healthy Living
- Certification in Physical Education-Fitness Training Principles & Methods
- Specialization in Workout & Training Apps
- Personal development coach
- Συγγραφέας 22 βιβλίων διατροφολογίας, προπονητικής και ψυχολογίας