Θα ήθελα να δούμε τι συμβαίνει με το σώμα μας όταν δημιουργούνται ασταμάτητες μανιές και ποθοι για ορισμένα τρόφιμα, και τι χρειάζεται πραγματικά το σώμα για να πάψουν αυτοί οι “διακόπτες” θα λέγαμε να ανοίγουν.
Επειδή όντως το σώμα μας έχει κάποιους διακόπτες θα λέγαμε μέσα του, που όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, ανοίγουν και δεν γίνεται να κλείσουν με τίποτα, εκτός εάν δημιουργηθούν άλλες ανταγωνιστικές συνθήκες-αντίδοτα, που θα τους αναγκάσουν να κλείσουν. Οι οποίες βέβαια, θα πρέπει να είναι και πιο ισχυρές.
Αυτό συμβαίνει όταν ποθούμε ιδιαιτέρως κάποια τρόφιμα.
Στην πραγματικότητα αυτό που δημιουργεί γενικά πόθο για κάποια τροφή και ιδιαιτέρως ζάχαρη, είναι η έλλειψη θρεπτικών συστατικών, και η εκζήτηση ηρεμίας και χαράς, σε μία στρεσογόνο κατάσταση!
Είτε επειδή η διατροφή μας έχει ελλείψεις, είτε επειδή αφήνουμε πολλές ώρες ανάμεσα στα γεύματα και δεν μας φτάνει η ενέργειά τους για να μας καλύψει, είτε γιατί αναζητάμε άμεσα υποκατάστατο της χαμένης ευφροσύνης και ηρεμίας.
Αυτά τα θρεπτικά συστατικά που μας λείπουν, ο εγκέφαλός μας προσπαθεί να μας κάνει να τα λάβουμε.
Θα τολμήσω να πω, όχι οι περισσότεροι, αλλά όλος ο κόσμος, δεν γνωρίζει πώς να καλύψει τις ελλείψεις του έτσι ώστε να μην χρειάζεται να ανοίγουν αυτοί οι διακόπτες και να μην πεινάει.
Άλλα ζητάει το σώμα μας να του δώσουμε, και άλλα του δίνουμε εμείς.
Όταν πεινάμε κάτω από τέτοιες συνθήκες, θέλουμε να φάμε ενστικτωδώς κάτι νόστιμο, γρήγορο και άμεσο, που διασπάται γρήγορα. Και τι πιο άμεσο από τα αμυλώδη και τα γλυκά!
Οπότε μη γνωρίζοντας τι να κάνουμε, πάμε αυτόματα και τρώμε αυτό που έχει εκπαιδευτεί και εξοικειωθεί να ζητάει εύκολα ο εγκέφαλός μας. Και δίνουμε στο σώμα μας κάτι το οποίο έχει ήδη σε περίσσευμα και πρέπει να το αποθηκεύσει, γιατί δεν μπορεί να το διαχειριστεί, και του στερούμε αυτό που ζητάει πραγματικά, με αποτέλεσμα πάντα να μας ζητάει αυτό που δεν του δίνουμε, αφήνοντας μας μόνιμα παχύσαρκους και μόνιμα πεινασμένους.
Τρώγοντας βέβαια γλυκά και αμυλώδη, υπάρχει και κάτι ακόμα που συμβαίνει και μας κάνει να τρέχουμε κάθε τρεις και λίγο να βρούμε κι άλλα γλυκά και αμυλώδη:
Το πάγκρεας, αναγκάζεται να παράγει πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα ινσουλίνης, ώστε να βγάλει αυτή την περίσσεια ζάχαρης από το αίμα μας, για να μην πεθάνουμε. Και είναι τόσο γρήγορη και μεγάλη η παραγωγή ινσουλίνης, που οι τιμές του σακχάρου στο αίμα μας πέφτουν κάτω από τα επίπεδα που ανοίγει ο διακόπτης της πείνας, με αποτέλεσμα όχι απλά να πεινάμε, αλλά να λυσάμε, και να ξαναμπαίνουμε στον ίδιο φαύλο κύκλο συνεχώς και συνεχώς.
Πρέπει λοιπόν να μάθουμε τι χρειαζόμαστε πραγματικά.
Έχω ετοιμάσει ένα αρχείο στο οποιο αναφέρω τις δύο βασικές αιτίες εκζήτησης ζάχαρης!
Γιατί επαναλαμβάνω, ότι η πείνα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας μηχανισμός που μας προειδοποιεί ότι έχουμε:
1) έλλειψη θρεπτικών συστατικών για λειτουργήσει η βιοχημεία μας
2) έλλειψη καυσίμου για να δημιουργηθεί ενέργεια να κινηθούμε
3) έλλειψη υλικών ανοικοδόμησης, για την επιδιόρθωση των καθημερινών ζημιών που υφίσταται το σώμα μας.
4) Όταν ζητάει απεγνωσμένα υποκατάστατο της χαμένης του ηρεμίας και χαράς κατά την περίοδο μιας στρεσογόνου κατάστασης!
Οτιδήποτε διαταράξει την ομαλή αυτή λειτουργία του οργανισμού, μας δημιουργεί μία στρεσογόνο κατάσταση μέσα μας, όπου ο οργανισμός μας ζητάει απεγνωσμένα ζητάει άμεσα καύσιμο να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Και αυτό όλο δημιουργείται από ένα μηχανισμό άμυνας που έχουμε, και λέγεται ομοιόσταση.
Ακόμα και μία ορμονική δυσλειτουργία (όπως κατά τις ημέρες της περιόδου που έχετε οι γυναίκες, η μία κατάσταση στρες που μας συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ημέρας), θα αναγκάσουν τον οργανισμό να κλείσει το φυσιολογικό μεταβολικό του προφίλ και να ανοίξει ένα άλλο μεταβολικό προφίλ, που δεν καίει λίπος και ζητάει άμεσα καύσιμο υπό μορφή αλόγιστης πείνας, για να αντιμετωπίσει τη στρεσογόνο κατάσταση που νιώθει ότι του συμβαίνει στο τώρα. Καθώς επίσης, και για να αντικαταστήσει με το πιο γρήγορο υποκατάστατο που γνωρίζει (το οποίο είναι αυτές οι τροφές), την έλλειψη ηρεμίας που υφίσταται στο τώρα.
Αν λοιπόν καλύψουμε τα πραγματικά θέλω του σώματός μας, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να πεινάσουμε σωματικά ποτέ! Και αυτό που σας λέω είναι κατασκευαστική φυσιολογική ανθρώπινη λειτουργία και όχι μόνο ανθρώπινη αλλά και όλου του ζωικού Βασιλείου.
Συνήθως ασυγκράτητους πόθους έχουμε για σοκολάτα, για γλυκά και ζαχαρώδη, για ψωμί, μακαρόνια και άλλα αμυλώδη, για λιπαρές τροφές και για αλμυρές τροφές. Αλλά η ολική εικόνα δημιουργείται κάτω από πολύπλοκους μηχανισμούς!
Δες το αρχείο από κάτω για να καταλάβεις τι γίνεται στην πραγματικότητα!
Επίσης, δες το τι θέλει πραγματικά το σώμα σου όταν ζητάει απεγνωσμένα κάποιες τροφές, και τι συστατικά χρειάζεται να του δώσεις στην πραγματικότητα εδώ:
Πώς να ελέγξετε τους πόθους σας για τα τρόφιμα