Φοβάσαι να μπεις και να τολμήσεις να κάνεις κάτι νέο, επειδή σκέφτεσαι ότι μπορεί να μην τα καταφέρεις. Επειδή τα φίλτρα του μυαλού σου σε οδηγούν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου υποσυνείδητα, να σκεφτείς ότι η περίπτωση αποτυχίας είναι μεγαλύτερη από την περίπτωση επιτυχίας.
Και αυτό όλο γίνεται αυτόματα με τόσο μεγάλη ταχύτητα, που δεν καταλαβαίνεις πώς σου βγήκε αυτό το συμπέρασμα.
Εσύ αμέσως μετά, δεν κάνεις τίποτε άλλο παρά να υποταχθείς στη “συμβουλή” και στην “οδηγία-εντολή” που ένιωσες και αισθάνθηκες μέσα σου, εξαιτίας αυτών των σκέψεων.
Να θυμάσαι πως όπου στρέφεις την προσοχή σου, εκεί είναι το σημείο που εναποθέτεις την ενέργειά σου. Και σε ότι επενδύεις την ενέργειά σου, εκεί πηγαίνει αυτόματα και το σώμα σου.
Και αν μπορείς να εστιάσεις την προσοχή σου σε κάτι άγνωστο ξεκαθαρίζοντας πώς ακριβώς θα ήταν στο μέλλον και κρατήσεις την πλειονότητα της προσοχής σου σε αυτό το μέλλον, συνδυάζοντας το με το συναίσθημα που θα έχεις για αυτό στο μέλλον, θα μπορέσεις να παντρέψεις και να ενώσεις την παρούσα ενέργειά σου με αυτό το μέλλον, οπότε και το σώμα σου θα αναγκαστεί να ακολουθήσει το μυαλό σου σε μία νέα εμπειρία και ένα νέο πεπρωμένο, σαν να είναι ήδη υπάρχον χωρίς να υπάρχει ο φόβος του αγνώστου.
Απαράβατος κανόνας και νόμος είναι ότι το σώμα πάντα θα στρέφεται και θα πηγαίνει εκεί που το οδηγεί το μυαλό. Το μυαλό σου θα το σκεφτεί όπου πάντα μα πάντα θα το κάνεις εικόνα, θα δεθείς συναισθηματικά με αυτό και θα πας να το κάνεις.
Και όλα αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Αν δεν το σκεφτεί το μυαλό, δεν θα πάει ποτέ το σώμα.
Φαντάσου ότι θέλεις να πας να φτιάξεις καφέ. Σκέφτεσαι ότι πας να φτιάξεις καφέ, άρα και το σώμα υπακούει και πας να φτιάξεις καφέ. Δεν γίνεται να σκέφτεσαι ότι θα πας να φτιάξεις καφέ και να πας να ανοίξεις το θερμοσίφωνα για να κάνεις μπάνιο. Ούτε μία στο άπειρο. Για να πας να ανοίξεις το θερμοσίφωνα, σημαίνει ότι το σκέφτηκε το μυαλό σου μαζί με το ότι θα πας να φτιάξεις καφέ.
Δεν γίνεται να κάνεις κάτι, αν πρώτα δεν το σκεφτείς.
Πρώτα θα το σκεφτείς και αμέσως θα πας να πράξεις αυτό που έχεις σκεφτεί, το οποίο σου έχει γίνει εικόνα. Αμέσως γίνεται η σύνδεση… συνδυαστικά.
Κάθε εικόνα που δημιουργείται, αρχίζει να συνδέεται συναισθηματικά μαζί σου. Μόλις συνδεθεί συναισθηματικά μαζί σου, σε οδηγεί και σε κατευθύνει να πράττεις και να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με την εικόνα που δημιουργήθηκε στο μυαλό σου.
Δίνει εντολή στο σώμα σου να ακολουθήσει τις εντολές του συναισθήματος.
Το συναίσθημα, είναι ο λοχαγός ή το αφεντικό σου που σου δίνει εντολές που δεν μπορείς να παρακούσεις με τίποτα!
Σκέψου λοιπόν κάτι. Εάν βρεθείς μπροστά σε μία κατάσταση με την οποία έρχεσαι αντιμέτωπος και ο νους σου σου λέει ότι θα αποτύχω, πού θα πάει το σώμα;
Θέλεις δηλαδή να μπεις φερειπείν σε ένα πρόγραμμα αδυνατίσματος. Είναι η κατάσταση που έρχεσαι αντιμέτωπος. Ο νους σου θα συνδεθεί σε κλάσματα δευτερολέπτου με ένα κάρο συνισταμένες, και θα δημιουργήσει χιλιάδες συνεχείς διαδεχόμενες εικόνες, εξαιτίας της σκέψης. Με τόσο μεγάλη ταχύτητα, που δεν το καταλαβαίνεις.
Εάν εξαιτίας των εικόνων και των σκέψεων σου δημιουργηθεί φόβος εκείνη την ώρα ότι θα αποτύχεις, που θα σε οδηγήσει το σώμα;
Μα φυσικά στην αποτυχία και μάλιστα πριν καν ξεκινήσεις. Έχεις δημιουργήσει πόρισμα και συμπέρασμα, πριν δοκιμάσεις. Ουάου! Ο ορισμός του παραλόγου! Κι όμως συμβαίνει πολύ φυσιολογικά!
Έχω ήδη κρίνει το μέλλον από μία αέρινη ιδέα, χωρίς να κάνω καμία κίνηση. Προσδιορίζω δηλαδή τις ικανότητες μου για μία κατάσταση, χωρίς να μπω στην κατάσταση να δοκιμάσω τις ικανότητές μου. Μόνο επειδή μου το είπε η ιδέα. Κάτι το οποίο όταν επαναλαμβάνεται, δημιουργεί αντίληψη και πεποίθηση για το συγκεκριμένο θέμα.
Και πώς μπορεί να μου δημιουργηθεί αρνητικός φόβος μπροστά σε μία κατάσταση;
Εξαιτίας κάποιων μεμονωμένων εμπειριών του παρελθόντος, οι οποίες αποτυπώθηκαν μέσα μου συναισθηματικά. Και όταν συνδεθώ αρνητικά συναισθηματικά με μία κατάσταση και αποτυπωθεί με αυτό τον τρόπο μέσα μου, θα με ακολουθεί και θα μου βγαίνει εφόρου ζωής, όχι μόνο με όμοιες περιπτώσεις με την αρχική κατάσταση, αλλά και μπροστά στη θέα οποιασδήποτε, (ακόμα και διαφορετικής) κατάστασης.
Επειδή ο εγκέφαλός μας έχει μία στρέβλωση που ονομάζεται γενικοποίηση, όπου επεκτείνει το αποτέλεσμα και το συμπέρασμα μιας μεμονωμένης κατάστασης προς τα πάντα.
Για να υπάρξει θεραπεία από αυτό το αρνητικό σκηνικό, θα πρέπει να αλλάξει το είδος του συναισθηματικού δεσίματος ως προς την αρχική κατάσταση που το δημιούργησε.
Αυτό το συναισθηματικό δέσιμο θα αλλάξει, μόνο αν γίνει αποσύνδεση από αυτό το συναίσθημα, δημιουργώντας νέες σκέψεις, οι οποίες θα φτιάξουν νέες εικόνες που θα προκαλέσουν και νέο συναίσθημα.
Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται μέθοδος. Μία μέθοδος αποσύνδεσης και απαγκίστρωσης από το παλιό μοτίβο ανταπόκρισης και συμπεριφοράς, και αγκίστρωσης με το νέο μοτίβο.