Έχει πιστοποιηθεί πώς μέσα στη μέρα μας κάνουμε 60.000 σκέψεις από τις οποίες το 95% είναι αρνητικές. Και σε αυτό οφείλονται πολλά πράγματα. Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός νευρικών συνάψεων που έχει δημιουργηθεί από τη στιγμή που γεννιόμαστε και αρχίζουμε να εννοούμε το περιβάλλον γύρω μας, οι οποίες συνάψεις δημιουργήθηκαν από τις πληροφορίες των γεγονότων που περνάμε στη ζωή μας, αλλά τις πληροφορίες, με τις οποίες δεθήκαμε συναισθηματικά. Εάν δεν δεθούμε συναισθηματικά με ένα γεγονός, ο εγκέφαλος το τοποθετεί κάπου σε ένα συρτάρι και δεν το έχει πρόχειρο για χρήση. Σχεδόν δεν το θυμόμαστε, εκτός εάν στο παρόν κάποιο παρόμοιο με το τότε γεγονός, μας το βγάλει από το συρτάρι του υποσυνειδήτου μας.

Ειδάλλως θυμόμαστε, αναλύουμε, ανακυκλώνουμε και αναμασάμε, πεποιθήσεις, απόψεις, και συναισθήματα που είχαμε συνδεθεί συναισθηματικά στο παρελθόν.

Επίσης, η τοποθέτηση του εσωτερικού μας εγκεφαλικού φίλτρου RAS, ήταν καθοριστική για την υπεροχή των αρνητικών σκέψεων μας. Το οποίο φίλτρο RAS, είναι ένας μηχανισμός υψηλού επιπέδου, αλλά στην εποχή μας, ένα δίκοπο μαχαίρι!

Τοποθετήθηκε εκεί αρχικά σαν ένας εκλεπτυσμένος υπολογιστής υψηλής ανάλυσης, ώστε να μας προστατέψει από επικίνδυνες καταστάσεις. Στη σημερινή όμως εποχή, δεν έγινε update και αναβάθμιση του λογισμικού αυτού, καθώς ανήκει στο μόνιμο μητρικό μας σύστημα, κύκλωμα και μηχανισμό, όπου δεν υπήρχε πρόβλεψη της ειρηνικής αδράνειας της σημερινής εποχής.

Έτσι λοιπόν, φτιάχτηκε για να φιλτράρει τα αποθηκευμένα είδη των πληροφοριών του υποσυνειδήτου με τέτοιο τρόπο, ώστε να μας δημιουργεί τάση για προφύλαξη και προσοχή. Από τα 40 εκατομμύρια πληροφορίες στο δευτερόλεπτο που λαμβάνει το υποσυνείδητο και μας αποστέλλει αστραπιαία πίσω στο νου μας, το φίλτρο RAS αφήνει να περάσουν μόνο οι 2.000. Αυτές όμως οι 2.000 πληροφορίες που περνάνε από το φίλτρο είναι μόνο οι αρνητικές. Αλλιώς δεν θα είχαμε την αίσθηση του φόβου. Και συνάμα ούτε και την προστασία της ζωής μας.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο ισχυρή είναι η παρουσία των αρνητικών πεποιθήσεων και σκέψεων στο προσκήνιο της σκέψης και της ζωής μας.

Υπάρχει ένας ολόκληρος μηχανισμός που κινητοποιείται για να δημιουργηθούν αρνητικές σκέψεις. Οι οποίες κατά ένα μέρος μπορεί να είναι ωφέλιμες, (εφόσον βέβαια δημιουργούν ένα φυσιολογικό στρες σαν κίνητρο ώστε να λάβουμε δράση για κάτι). Αλλά ιδιαιτέρως στη μόνιμα βομβαρδισμένη από αγχωτικές καταστάσεις σημερινή εποχή, δεν μας εξυπηρετούν. Επειδή δεν συμβαίνουν σε φυσιολογική ροή και ρυθμό, αλλά έχουν μονιμοποιηθεί μέρα και νύχτα μέσα μας, και μάλιστα σε υπέρμετρα μεγάλο βαθμό. Αντιθέτως, μας μπλοκάρουν στο να εξελιχθούμε και να προχωρήσουμε. Χώρια η δυσφορία και η κακή ψυχολογική και σωματική αίσθηση πού δημιουργούν.

Δημιουργούν στούμπωμα στον εγκέφαλο, μπέρδεμα, και παύση της φυσιολογικής λειτουργίας της διαδικασίας αντιμετώπισης και διαχείρισης καταστάσεων. Παύει η τάση για μάχη. Υπάρχει μόνο η τάση για φυγή. Δημιουργούν επίσης, και παύση της φυσιολογικής λειτουργίας της εξέλιξης. Πώς να εξελιχθώ, εάν δεν δράσω; Και για να δράσω, χρειάζεται η τάση για μάχη. Αφού λοιπόν παύει η τάση μάχης, μαθαίνω να χειρίζομαι πολύ οικεία και καλά, την μόνη τάση που απομένει. Τη φυγή! Οπότε η λιποταξία, με συνοδεύει μόνιμα στη ζωή μου, σαν τα μαύρα συννεφάκια που βλέπουμε σε κάτι κόμιξ που είναι πάνω απ’ τα κεφάλια κάποιων και τους ακολουθούν όπου πάνε, ρίχνοντας τους μόνιμα βροχή. Και είναι μόνιμα από πάνω τους!

Έτσι πράγματα τα οποία κάποτε ήταν μία χαρά διαχειρίσιμα, σήμερα είναι αιτία κατάθλιψης, από την αδυναμία ανεύρεσης λύσης ως προς τη διαχείρισή τους.

Ο ανθρώπινος νους δηλαδή είναι μπερδεμένος! Και ενώ ξέρει τι να κάνει, αδρανεί.

Δημιουργείται λοιπόν μία τεράστια ανάγκη να μάθουμε να διαχειριζόμαστε αυτές τις αρνητικές σκέψεις, και να μπλοκάρουμε την αρνητική τους επιρροή στη ζωή μας.

Ας δούμε λοιπόν και ας αναλύσουμε λίγο το μηχανισμό πίσω από αυτά με πάρα πολύ απλά λόγια. Γιατί όπως σας έχω ξαναπεί, μαθαίνοντας την ανατομία, αναγνωρίζουμε και το γιατί. Και αν γνωρίσουμε το γιατί, μπορούμε και να το αντιμετωπίσουμε.

Όταν ερχόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με ένα συναίσθημα που το βλέπουμε σαν κακό, τι μας συμβαίνει συνήθως;

Μας φέρνει είπαμε δυσφορία και άγχος, καθώς και σωματικό σφίξιμο.

Γιατί;

Επειδή εκείνη τη στιγμή ο νους μας, το κρίνει σαν κακό. Προσοχή! Δεν έχει σημασία τι θα πούμε με τα λόγια για κάποιον ή για κάτι αν είναι καλό ή κακό. Αυτό που αισθάνομαι μέσα μου, μιλάει αληθινά για το αν είναι κάτι καλό ή κακό. Όταν αισθανόμαστε κάτι για οτιδήποτε το κρίνουμε ήδη! Είτε καλό για μας, είτε κακό για μας! Σαν κατάσταση όμως, είναι ουδέτερη. Η δική μας προσωπική αίσθηση για την κατάσταση, της δίνει υπόσταση καλή, ή κακή! Ότι και να μας πει το μυαλό μας δεν ισχύει. Αυτό που αισθανόμαστε στην καρδιά μας και αντανακλά στο σώμα μας, προσδιορίζει τι πιστεύομε πραγματικά για την κατάσταση.

Αν δεν συμφωνήσει πλήρως το μυαλό με την καρδιά μας, δεν έχουμε αποτέλεσμα. Αλλά ασυμφωνία και διαφωνία απόψεων. Και ότι διαφωνεί, χωρίζεται. Και ότι χωρίζεται, καταστρέφεται. Ότι συμφωνεί και ενώνεται, δημιουργεί και οικοδομεί. Άρα, καταλαβαίνεται, ότι δεν γίνεται να επιτύχουμε έναν στόχο, αν δεν συμφωνήσει και ενωθεί η καρδιά με το μυαλό. Αν όμως χωρίζεται η γνώμη του μυαλού μας από τη γνώμη των αισθημάτων της καρδιάς μας, ισχύει πάντα η γνώμη της καρδιάς μας, η οποία εκπέμπει 5000 φορές περισσότερο μαγνητικό φορτίο και 100 φορές περισσότερο ηλεκτρικό από το μυαλό μας! αυτό λοιπόν που η καρδιά μας κρίνει και μας κάνει να αισθανόμαστε, αυτό και ισχύει, ότι κι αν προσπαθεί το μυαλό να μας πει.

Αν για παράδειγμα χωρίσει κάποιος και διαλαλάει στους φίλους του ότι δεν τον νοιάζει και ότι είναι δυνατός και πως θα βρει κάτι άλλο, δεν ισχύει αν δεν συμφωνεί και η φωνή της καρδιάς και του σώματος του. Το πώς αισθάνεται δηλαδή. Αν την ώρα που το λέει σφίγγεται η καρδιά του και δεν έχει καθόλου χαρά, και το στομάχι του είναι σφιγμένο, απλά, τον ξεγελάει ο νους του και ψεύδεται! Όταν νοιώθεις πραγματική χαρά, το ζεις και το καταλαβαίνεις, και το χαίρεσαι απόλυτα! Φωτίζεσαι ολόκληρος, και μέσα σου, και στο σώμα σου που νοιώθει χαλαρό.

Χρειάζεται λοιπόν να νοιώσουμε πλήρη σύνδεση μυαλού, καρδιάς και σώματος για να ισχύει κάτι πραγματικά μέσα μας.

Και η πηγή όλων αυτών των συναισθημάτων δυσφορίας σε μία κατάσταση που κρίνουμε σαν αρνητική, επειδή την αισθανόμαστε σαν αρνητική, είναι πάντα, μα πάντα, ο φόβος… πάντα!

Και όταν ο εγκέφαλος κατ’ εντολή της καρδιάς αναγνωρίσει κάτι ως κακό, βγάζει τα συναισθήματα που έχει μάθει να νοιώθει στη θέα του κακού, και όταν κρίνει μια κακή κατάσταση κακή: Φόβο, δυσφορία και άγχος!

Γιατί ο νους μας, μας συνδέει αυτόματα με ανάλογα παλιότερα συναισθήματα που ένοιωθε όταν θεωρούσε κάποια συμβάντα κακά και ένοιωθε άσχημα. Άσχετα με το είδος της κατάστασης και άσχετα αν είναι διαφορετική από τις άλλες.

Ο νους δεν εκπέμπει διαφορετικό είδος συναισθήματος για διαφορετικά είδη καταστάσεων. Τα συναισθήματα είναι ακριβώς τα ίδια που εκπέμπονται σε οποιαδήποτε διαφορετική κατάσταση. Ο φόβος είναι ο ίδιος συναισθηματικά και σαν αίσθηση από το σώμα και την καρδιά μας. Η αγάπη επίσης, είναι η ίδια συναισθηματικά για οποιαδήποτε κατάσταση. Δεν υπάρχουν είδη φόβου και είδη αγάπης σαν συναίσθημα. Και όταν λέω συναισθηματικά εννοώ σαν αίσθηση από την καρδιά και το σώμα μας. Το πώς αισθανόμαστε σαν συμπτώματα δηλαδή. Οτιδήποτε λοιπόν κρίνεται από το νου μας σαν κακό ή καλό, εκπέμπει η καρδιά το ίδιο συναίσθημα πάντα! Δεν υπάρχει ας πούμε ξεχωριστό συναίσθημα σε περίπτωση που χωρίσει κάποιος, από το συναίσθημα όταν χάσει 10.000 ευρώ, ή από το συναίσθημα αν χτυπήσει το χέρι του και κοπεί. Ίδιο συναίσθημα δυσφορίας αισθάνεται η καρδιά και το σώμα, για κάθε αρνητικό γεγονός.

Τι συμβαίνει όμως όταν κρίνουμε ότι κάτι είναι κακό και μας φέρει δυσφορία;

Πολεμάμε να το διώξουμε. Δεν πολεμάμε να προχωρήσουμε, αλλά να διώξουμε τον φοβερό εχθρό. Και στην πραγματικότητα δεν πολεμάμε να τον διώξουμε, αλλά να απομακρυνθούμε από την αίσθηση του φόβου. Να φύγουμε και να οπισθοχωρήσουμε.

Και σε ότι αντιστέκεσαι, αντιστέκεται και αντεπιτίθεται κι αυτό! Και όσο ασχολείσαι με αυτό και του δίνεις την προσοχή σου και την ενέργειά σου, τόσο γιγαντώνεται! Και κάποια στιγμή γίνεται ανίκητο, απορροφώντας σου όλη την προσοχή και την ενέργεια!

Πώς το αντιμετωπίζουμε λοιπόν;

Μία είναι η λύση: Μπλοκάροντας τα συναισθήματα. Αν μπλοκάρουμε τα συναισθήματα σταματάει και ο πόλεμος, και ο φόβος. Αν σταματήσει ο φόβος, σταματάμε την πηγή όλων των συναισθημάτων δυσφορίας! Και κατ’ επέκταση και τον πόλεμο για να τις διώξουμε.

Και πώς το κάνουμε αυτό;

Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να μπλοκάρουμε την ασυνείδητη φλυαρία του εγκεφάλου, που μας πετάει όμοια συναισθήματα από παρόμοιες αρνητικές στιγμές του ανύπαρκτου πλέον παρελθόντος, και μας δημιουργεί φοβιστικά σενάρια του μέλλοντος, τα οποία συνειδητά γνωρίζουμε ότι είναι ανύπαρκτα και μόνο στη φαντασία μας. Δεν είναι πραγματικότητα! Ήταν κάποτε πραγματικότητα. Τώρα δεν είναι. Είναι απλά μία ανάμνηση χωρίς ύλη και υπόσταση. Είναι ψευδαίσθηση πάντα!

Και πώς μπλοκάρουμε την ασυνείδητη φλυαρία του νου;

Η μοναδική αντιμετώπιση είναι η ουδέτερη παρατήρηση. Να το δούμε σαν ουδέτεροι παρατηρητές, πέρα από την προσωπικότητά μας. Να φύγουμε πέρα από μας. Να βγούμε νοητικά έξω από μας, σαν να βλέπουμε κάποιον ξένο.

Αν το δούμε σαν ουδέτεροι παρατηρητές, αποσυνδέουμε και διακόπτουμε το κύκλωμα της συνεχούς αρνητικής ροής του υποσυνειδήτου. Σαν να κόβουμε ένα καλώδιο σύνδεσης του «ρεύματος».

Γιατί όταν είσαι ουδέτερος και ξένος ως προς εσένα, δεν υπάρχουν και συναισθήματα για αυτόν τον ξένο. Ούτε καλά, ούτε κακά. Όταν είναι κάποιος ξένος έξω από εμάς, που δεν συνδεόμαστε μαζί του, δεν μας ενδιαφέρει η κατάστασή του. Άρα δεν νοιώθουμε κάτι.

Πώς γίνομαι όμως ουδέτερος παρατηρητής;

Για να γίνει αυτό χρειάζεται συνειδητή επιστροφή στο άμεσο παρόν, όπου τίποτα δεν συμβαίνει από αυτά που σκεφτόμαστε. Το μόνο που συμβαίνει πραγματικά, είναι η παρουσία μας και η αναπνοή μας!

Πώς όμως το κάνουμε αυτό;

Αναγνωρίζουμε την κατάσταση μας. Κάνουμε ένα βήμα πίσω παίρνουμε αναπνοή και φέρνουμε τη λογική μας στο προσκήνιο. Την οποία θα χρησιμοποιήσουμε σαν το απόλυτο εργαλείο, για να εννοήσουμε και να αισθανθούμε ότι βρισκόμαστε σε ένα παρόν, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την παρελθοντική παλιά πραγματικότητα του κάποτε.

Δηλαδή: Φεύγουμε από το ασυνείδητο που δεν το ορίζουμε και κάνουμε συνειδητή επιστροφή στο παρόν, και μετά είμαστε έτοιμοι και ελεύθεροι και ήρεμοι να χρησιμοποιήσουμε τα μεγάλα όπλα: το να κάνουμε ανάλυση της παρούσας κατάστασης, και να τη διασπάσουμε σε κατανοητά στοιχεία εκλογίκευσης και κατανόησης του πραγματικού παρόντος. Το οποίο βέβαια είναι όλο το κλειδί για να ελευθερωθούμε.

Το πώς μπορούμε να το κάνουμε, είναι στο 3ο και τελευταίο μέρος! Προς το παρών, πρέπει να περάσεις από το 2ο Μέρος για να το κατανοήσεις, το οποίο μπορείς να δεις εδώ: Αντιμετώπιση Αρνητικών Συναισθημάτων-Μέρος 2ο

Καραμανέας Ιωακείμ

  • Diploma in Health Studies
  • Certification in Human Health
  • Certification in Diet & Nutrition/Healthy Living
  • Certification in Physical Education-Fitness Training Principles & Methods
  • Specialization in Workout & Training Apps
  • Personal development coach
  • Συγγραφέας 21 βιβλίων διατροφολογίας, προπονητικής και ψυχολογίας