Με έναν τέτοιο τίτλο που έδωσα στο άρθρο, μπορεί να νομίζεις ότι θα μιλήσουμε για θεωρίες συνομωσίας.
Δεν υπάρχει όμως καμία σχέση με αυτό το θέμα. Η μοναδική θεωρία Συνωμοσίας γίνεται μόνο από τον εγκέφαλό μας, ο οποίος συνωμοτεί στο να μας μπλοκάρει και να μας εμποδίζει την πραγματικότητα της ανθρώπινης υπόστασης μας, που είναι η εξέλιξη. Όλες οι άλλες θεωρίες Συνωμοσίας ισχύουν, μόνο αν ο δικός μας ο εγκέφαλός τους επιτρέψει να ισχύουν.
Και ποια είναι η μεγαλύτερη θεωρία Συνωμοσίας που συμβαίνει στον εγκέφαλό μας;
Αισθανόμαστε πως για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να συμβεί κάτι ή να έχω κάτι. Όλες οι ευχές μας πάνε στο να έχω κάτι, ή να συμβεί κάτι για να μου φέρει χαρά. Και μέχρι να το αποκτήσω δεν είμαι χαρούμενος.
Φαντάσου να αισθάνεσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος μόνο αν αποκτήσεις χρήματα, ή αν αποκτήσεις το σύντροφο της ζωής σου, ή το αμάξι που σου προβλήθηκε να θες, ή το σπίτι που θες, ή μόνο αν αδυνατίσεις παραδείγματος χάρη. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής σου που δεν τα έχεις, δεν θα είσαι χαρούμενος, επειδή αισθάνεσαι την έλλειψη ενός πράγματος. Και ενώ μπορούμε να δημιουργήσουμε τη ζωή μας έτσι ώστε να είμαστε χαρούμενοι κάθε μέρα δουλεύοντας την εξέλιξή μας, επικεντρώνουμε τη χαρά μας σε ένα ή δύο μόνο πράγματα, από τα εκατομμύρια άλλα που μπορούμε να γευτούμε και με πολύ καλύτερο μάλιστα αποτέλεσμα και συνθήκες απόκτησής του.
Μα χωρίς λεφτά πώς θα δημιουργήσω τη ζωή που θέλω;
Ποια ζωή; Μέχρι ποιο σημείο ζωής θα φτάσεις με τα λεφτά, πέρα από την κάλυψη των αναγκών σου και την απόκτηση κάποιων έξτρα επιθυμιών που η κοινωνία σου έδειξε να θες και να επιθυμείς;
Ποια ζωή, που όταν αποκτήσεις με κόπους εν τέλει κάτι που επιθυμείς, μετά από λίγο θα το θεωρήσεις δεδομένο και δεν θα σε ικανοποιεί πια; Γιατί έδωσες την ενέργειά σου σε ένα μέσον (τα χρήματα), για να σου φέρουν ένα άλλο μέσον, (π.χ. ένα αυτοκίνητο ή ένα σπίτι ή ταξίδι), με σκοπό να σου καλυφθεί μία εσωτερική ανάγκη σκοπού. Πόσο ποσοστό της εσωτερικής ανάγκης αυτής νομίζεις ότι μπορούν να καλύψουν τα χρήματα, ή το μέσον που προσπαθείς να καλύψεις αυτή σου την ανάγκη;
Είναι σαν να θέλεις να πας στην Αμερική με πλεούμενο και να πάρεις μία ψαρόβαρκα για να το κάνεις. Μέχρι που θα σε πάει η ψαρόβαρκα;
Ξέρεις κάποτε το έλεγα και εγώ αυτό.
Επειδή γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε χωρίς να ξέρουμε ποιοι είμαστε, τι είμαστε, και τι θέλουμε εμείς πραγματικά. Εκπαιδευόμαστε να ζητάμε, όσα το κοινωνικό σύστημα μας έχει επιβάλλει να έχουμε για να αποκτήσουμε χαρά. Στην ουσία δεν έχουμε ταυτότητα, ούτε καν δικές μας επιθυμίες. Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, οπότε δεν ξέρουμε και τι θέλουμε. Αν δεν βγαίνω κάθε Σαββατοκύριακο στα μπαράκια είμαι δυστυχισμένος. Αν δεν έχω αυτό το αυτοκίνητο είμαι δυστυχισμένος. Αν δεν πάω ταξίδια, είμαι δυστυχισμένος. Αν δεν, αν δεν, αν δεν…
Και το σύστημα επικεντρώνει την προσοχή μας στις ελλείψεις-στα “δεν”- που προβάλλει αυτό το ίδιο ότι έχουμε σαν ανάγκες, με ένα τρελό και συνεχή βομβαρδισμό, για να μας γίνει μία πλύση εγκεφάλου, και να γεμίσει ο νους μας με αυτά που βομβαρδιζόμαστε τόσο πολύ, ώστε να μην υπάρχει χώρος για το αληθινό και το πραγματικό που εμείς πραγματικά θέλουμε. Δούλεψε για να καταναλώνεις αυτά που σου επιβάλλουμε. Αυτά είναι η ζωή σου και αυτά είναι η ευτυχία σου. Και όσο τα καταναλώνεις, τόσο θα μειώνεται ο μισθός σου με νόμους, έτσι ώστε να μην προλάβεις να σηκώσεις κεφάλι, και όλη σου η ενέργεια να πάει στην εξόφληση των μάταιων καταναλωτικών υλικών και ιδεών! Και πριν προλάβεις να εξοφλήσεις, ήδη έχει ετοιμαστεί η καινούργια φουρνιά επιθυμιών! Κοινωνικά επιβαλλόμενων επιθυμιών! Άντε φτου κι απ’ την αρχή!
Καταλαβαίνεις τι δυστυχία μπορεί να σου φέρει αυτό το πράγμα τελικά, θρέφοντας και τονώνοντας σου το ανικανοποίητο της ζωής; Και καταλήγουμε να μην ξέρουμε τι θέλουμε εν τέλει, να μην είμαστε ικανοποιημένοι με τίποτα, ακόμα και όταν αποκτάμε αυτά που λέμε ότι θέλουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι.
Πάντα θα υπάρχει μία έλλειψη, ακόμα και όταν αποκτάμε πράγματα, γιατί δεν είναι αυτό που εμείς θέλουμε πραγματικά, και ο εαυτός μας βρίσκει τρύπες και ελλείψεις.
Ψάξε μετά βρες τον εαυτό σου, και άντε να πειστείς ότι υπάρχει κάτι καλύτερο και αποκλειστικά πραγματικό, σε σχέση με αυτό που έχεις μάθει ότι είναι καλό και πραγματικό μέχρι σήμερα.
Να ‘ξερες πόσο δυσκολεύτηκα να τα εννοήσω όλα αυτά, και να καταλάβω ότι δεν χρειάζομαι αυτό που μου προβάλλεται από το σύστημα για να είμαι ευτυχισμένος, αλλά ότι πρέπει να επενδύσω στην εξέλιξη του εαυτού μου για να είμαι ευτυχισμένος. Κινέζικα! Οπότε εάν εκπλήσσεσαι όταν ακούς όλα αυτά, σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Το καλό ήταν ότι εμπιστεύτηκα τη διαδικασία, ακόμα κι αν δεν καταλάβαινα γιατί την κάνω, γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα μου ανοίξει η διάνοια και θα την καταλάβω.
Ξέρεις… Αν το καράβι πρέπει να στρίψει 180 μοίρες και να πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση, ο καπετάνιος φροντίζει να μην το κάνει απότομα. Αν στρίψει απότομα το καράβι, θα πέσουν όλοι κάτω από τη φυγόκεντρη δύναμη της στροφής του καραβιού. Πρέπει να γίνει αργά και με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην καταλάβει κανένας ότι έστριψε το καράβι.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την νόηση.
Όταν μου έχει γίνει πλύση εγκεφάλου μία ολόκληρη ζωή από τη γέννηση μου, και είμαι εκπαιδευμένος και συνηθισμένος ότι αυτή είναι η πραγματικότητα, εάν μου πει την αληθινή πραγματικότητα κάποιος κατάμουτρα και με τραβήξει απότομα προς αυτήν, θα πέσω κάτω και θα καταρρεύσω.
Όλα πρέπει να γίνουν σιγά-σιγά και το μυαλό μας να περνάει από νόηση σε νόηση σιγά-σιγά.
Έχεις δει την ταινία Matrix; θυμάσαι τι έπαθε ο πρωταγωνιστής όταν του είπαν πως όλα αυτά που ζεις είναι μία εικονική πραγματικότητα και η πραγματική ζωή είναι αλλιώς;
Ζαλίστηκε, παραπατούσε, έπεσε κάτω, και σηκώθηκε με μία άρνηση για αυτή τη νέα αποκάλυψη που του έκαναν. Μου λέτε ψέματα τους έλεγε. Δεν μπορούσε με τίποτα να το δεχτεί. Σε αυτή την περίπτωση, αναγκάστηκε ο άλλος πρωταγωνιστής, ο οποίος ήταν και ο αρχηγός της πραγματικής ανθρώπινης ζωής, να τον υποβάλλει σε μία διαδικασία όπου τον έφερε κατευθείαν αντιμέτωπο με την αλήθεια. Όμως του άφησε την επιλογή. Το κόκκινο και το μπλε χάπι όπως θα είδες στην ταινία.
Γιατί το να δεις την πραγματικότητα, είναι τελείως διαφορετικό από το να επιλέξεις την πραγματικότητα.
Και πολύ καλά έκανε και του έδωσε την επιλογή. Επειδή για να αλλάξεις, πρέπει να θέλεις, και κανείς δεν μπορεί να στο επιβάλει, ούτε να σε πείσει αν δεν θες. Εάν θέλεις όμως, πείθεσαι και πράττεις δράση εύκολα. Το τόσο ίδιο μυαλό μας όμως, σε έναν διαφορετικό άνθρωπο, λειτουργεί τελείως διαφορετικά αν δεν θέλει. Γιατί κάποιοι είναι πιο ευάλωτοι στη ρουτίνα και το συνήθειο, ακόμα και αν δεν τους εξυπηρετεί πλέον.
Ξέρεις κάτι;
Η ρουτίνα σκοτώνει τρεις φορές.
Μία σε σκοτώνει η ίδια η ρουτίνα αυτή καθαυτή, υποβάλλοντας σε σε μία κατάσταση ενός νεκρού και ανεξέλικτου εγκεφάλου, που είναι πέρα από την ανθρώπινη φύση.
Σε σκοτώνει επίσης, γιατί σου γίνεται συνήθειο και σε πείθει ότι αυτή η νεκρή ζωή είναι η πραγματική ζωή, και δεν υπάρχει άλλη.
Σκοτώνει ακόμα, γιατί σου αφαιρεί τη βουλή και τη θέληση και σε κάνει να μην θέλεις να αλλάξεις, λόγω του φόβου του αγνώστου. Επειδή δεν σου απενεργοποιεί απλά, άλλα σου αφαιρεί εντελώς μία από τις πιο βασικές λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου, η οποία φέρνει εξέλιξη. Τη λειτουργία του ρίσκου. Και οτιδήποτε άγνωστο, μεγαλοποιείται μέσα σου, σαν καταστροφή και θάνατος. Ακόμα και το πιο μικρό και το πιο εύκολο ρίσκο.
Μην καταφρονήσεις την δύναμη της ρουτίνας, αλλά εάν μπορείς, μην καταφρονήσεις και την δύναμη του εγκεφάλου σου και τις δυνατότητές σου σαν ανθρώπινη οντότητα, η οποία πλέον έχει καθοριστεί σαν μία ξεχωριστή κατηγορία από όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, και ονομάζεται πια από τους επιστήμονες, σαν ο σούπερ ο οργανισμός.
Ότι έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα, έχει επιτευχθεί από ανθρώπους που ήξεραν ότι η δύναμη του εγκεφάλου, είναι άπειρα μεγαλύτερη από την δύναμη της συνήθειας και της ρουτίνας. Αν ο άνθρωπος πίστευε ότι μόνο με τα πόδια μπορεί να μετακινηθεί, δεν θα είχε εφευρεθεί ούτε το ποδήλατο καν. Σκέψου πόσο ισχυρή είναι η δύναμή του εγκεφάλου έναντι της συνήθειας, που οι αδελφοί Ράιτ, έσπασαν τον νόμο της ρουτίνας και της άποψης ότι ο άνθρωπος δεν πετάει, και σήμερα κάνουμε υπερατλαντικά ταξίδια με αεροπλάνο. Και καταφρονήθηκαν πάρα πολύ όταν προσπαθούσαν να πετάξουν, από όλο αυτό το πλήθος που είχε βολευτεί σε αυτή την αντίληψη ότι ο άνθρωπος δεν πετάει, γιατί δεν είναι πουλί. Δεν είμαι πουλί, άρα δεν πετάω. Κι αν μπορώ να πετάξω με άλλο τρόπο;
Η διαφορά με την ταινία Matrix όμως, είναι ότι η δική μας πραγματικότητα, δημιουργεί πιο ευχάριστη αίσθηση από την ψεύτικη πραγματικότητα που έχουμε επιβληθεί να ζούμε. Τόσο ευχάριστη, μπορείς να καταλήξεις να μουτζώνεσαι, επειδή δεν το είχες καταλάβει πιο πριν, όπως έκανα και εγώ και πολλοί άλλοι που έχω γνωρίσει!
Η αυτοεξέλιξη μας, μας ανοίγει τον εγκέφαλο και τα μάτια και μας δίνει την απόλυτη ευτυχία, όχι μόνο όταν έχουμε αυτά που μας έχουν επιβάλει να θέλουμε για να νιώσουμε ευτυχισμένοι, αλλά από το τίποτα. Κάτι το οποίο εάν δεν έχεις εξελιχθεί, δεν μπορείς να εννοήσεις, όπως δεν μπορούσα να το εννοήσω και εγώ κάποτε.
Όμως αυτό που με έσωσε, ήταν να φέρω μία απλή λογική στο προσκήνιο του μυαλού μου. Μία πάρα πολύ απλή λογική σκέψη, η οποία εμπεριείχε ένα πολύ μικρό ρίσκο.
Ποια ήταν αυτή σκέψη;
Να εμπιστευτώ τη διαδικασία ή μάλλον καλύτερα να δοκιμάσω τη διαδικασία.
Και η σκέψη πάνω σε αυτό ήταν ότι: “ούτως ή άλλως τι έχω να χάσω; ακόμα και να μην ισχύει τίποτα από όλα αυτά, τουλάχιστον θα γίνω ακόμα καλύτερος άνθρωπος. Και ότι αν βελτιωθώ και εξελιχθώ, θα είμαι ικανός να αντιμετωπίσω τα πάντα. Ούτως ή άλλως τι έχω κερδίσει μέχρι τώρα εμμένοντας σε αυτή την αντίληψη; ποιο είναι το αποτέλεσμα της ζωής μου; τι έχω πετύχει μέχρι τώρα; είμαι ευτυχισμένος στην υπάρχουσα κατάσταση μου; τι ξέρεις και αν ισχύει όλο αυτό και εν τέλει πετύχω διαφορετικό αποτέλεσμα; Το να μείνω εδώ που είμαι, το μόνο που θα κάνω είναι να διατηρηθεί η υπάρχουσα κατάσταση. Αν κάνω όμως κάτι άλλο, ακόμα και να μην πετύχει, το πολύ πολύ να με διατηρήσει στην υπάρχουσα κατάσταση. Άρα, δεν έχω να χάσω τίποτα. Αν όμως ισχύει; το κέρδος μου θα είναι τεράστιο.
Όλο αυτό είναι μία απλή σκέψη, μία πολύ μικρή, απλή και λογική σκέψη, που μου άλλαξε όλη μου τη ζωή. Δεν έμαθα μόνο να δημιουργώ ευτυχία από το μηδέν και από το τίποτα, έμαθα επίσης να μην χρειάζεται να συμβεί κάτι ή να έχω κάτι για να είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος. Έμαθα ακόμα να αντιμετωπίζω και συνειδητά ότι κατάσταση υπάρχει, και να την φέρνω έτσι ώστε να έρχεται στα μέτρα μου. Στη δική μου πραγματικότητα. Πίστεψέ με αυτή είναι η μοναδική ευτυχία, που όντως είναι ευτυχία και σε κάνει να πετάς!
Μα καλά δεν έχεις εσύ ανάγκες;
Ίσως έχω κι πολύ περισσότερες ανάγκες από τους περισσότερους. Ξέρω όμως τι να κάνω, ώστε η ανάγκη να μετατραπεί σε δύναμη, και να τη χρησιμοποιήσω σαν εργαλείο και σκαλοπάτι, για να αλλάξω αυτό που δεν με εξυπηρετεί και δεν με ευχαριστεί σε επιτυχία.
Δεν είναι τελικά αυτό που θέλουμε όλοι; ποιος είναι ο σκοπός όλων όσων κάνουμε; Μετά την κάλυψη των αναγκών που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, να μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τις βαθύτερες αξίες μας χαράς και ευτυχίας;
Για αυτό κάποιος θέλει να κάνει σχέση, για αυτό κάποιος θέλει να αποκτήσει χρήματα, αυτοκίνητο, σπίτι, παιδιά και ούτω καθεξής. Γιατί θέλει να του ικανοποιήσει την εσωτερική του αξία της ανάγκης του σκοπού της ζωής του, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνει. Απλά το λάθος είναι ότι προσπαθούμε να το πετύχουμε διά μιας αξίας ενός μέσου, και δεν επικεντρωνόμαστε στον σκοπό κατευθείαν, αλλά πάμε διά του μέσου να τον πετύχουμε. Κάποιος που έχει βαθύτερες αξίες σκοπού την αυτοπροβολή και την ασφάλεια, θα προσπαθήσει να πάρει mercedes φερ’ ειπείν, και όλη του η ενέργεια επικεντρώνεται στο πώς θα μαζέψει χρήματα να αποκτήσει αυτό το μέσον, που θα του εξασφαλίσει τις βαθιές αξίες σκοπού του. Αν δεν το αποκτήσει, νιώθει πως δεν θα είναι ευτυχισμένος, μέχρι να το αποκτήσει. Ακόμα και αν δεν έχει τις οικονομικές συνθήκες να το κάνει.
Η ζημιά όπως καταλαβαίνεις είναι, πως έχουμε οδηγηθεί έτσι ώστε να ικανοποιούμε τις βαθιές αξίες του σκοπού μας, με μέσα τα οποία προβάλλονται και με τα οποία μας έχει γίνει πλύση εγκεφάλου ότι χρειάζονται για να επιτευχθούν αυτές οι αξίες.
Το να εξελιχθείς όμως, θα σου ανοίξει τα μάτια να γνωρίσεις ότι δεν έχεις ανάγκη να πάρεις κάτι και να αποκτήσεις κάτι, για να ικανοποιήσεις δικές σου βαθιές εσωτερικές αξίες σκοπού. Μπορείς να είσαι πολύ καλύτερα χαρούμενος και ευτυχισμένος, χωρίς κάποιο μέσο. Ίσα-ίσα μάλιστα, η ελευθερία από αυτή την σκλαβιά της απόκτησης ενός μέσου, θα σε ξαλαφρώσει ακόμα και πολύ, και θα νιώθεις πολύ περισσότερο ευτυχισμένος. Ειδάλλως, μία ζωή θα πασχίζεις να αποκτήσεις ένα μάταιο μέσον και μία μάταιη κατάσταση για να νιώσεις ευτυχισμένος, όπου τελικά θα έχεις συνεχώς ένα μόνιμο ανικανοποίητο, και μία μόνιμα κουρασμένη ζωή, όπου στο τέλος της θα καταλάβεις πόσο μάταια ήταν αυτά, και με πόσο διαφορετικό τρόπο θα μπορούσες να ήσουν ευτυχισμένος.
Καραμανέας Ιωακείμ
Diploma in Health Studies
Personal Development Coach & Mentor
Certification in Human Health
Certification in Diet & Nutrition/Healthy Living
Certification in Physical Education-Fitness Training Principles & Methods
Specialization in Workout & Training Apps
Συγγραφέας 21 βιβλίων διατροφολογίας, προπονητικής και ψυχολογίας
Με έναν τέτοιο τίτλο που έδωσα στο άρθρο, μπορεί να νομίζεις ότι θα μιλήσουμε για θεωρίες συνομωσίας. Δεν υπάρχει όμως καμία σχέση με αυτό το θέμα. Η μοναδική θεωρία Συνωμοσίας γίνεται μόνο από τον εγκέφαλό μας, ο οποίος συνωμοτεί στο να μας μπλοκάρει και να μας εμποδίζει την πραγματικότητα της ανθρώπινης υπόστασης μας, που είναι η εξέλιξη. Όλες οι άλλες θεωρίες Συνωμοσίας ισχύουν, μόνο αν ο δικός μας ο εγκέφαλός τους επιτρέψει να ισχύουν.
Και ποια είναι η μεγαλύτερη θεωρία Συνωμοσίας που συμβαίνει στον εγκέφαλό μας;
Αισθανόμαστε πως για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να συμβεί κάτι ή να έχω κάτι. Όλες οι ευχές μας πάνε στο να έχω κάτι, ή να συμβεί κάτι για να μου φέρει χαρά. Και μέχρι να το αποκτήσω δεν είμαι χαρούμενος.
Φαντάσου να αισθάνεσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος μόνο αν αποκτήσεις χρήματα, ή αν αποκτήσεις το σύντροφο της ζωής σου, ή το αμάξι που σου προβλήθηκε να θες, ή το σπίτι που θες, ή μόνο αν αδυνατίσεις παραδείγματος χάρη. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής σου που δεν τα έχεις, δεν θα είσαι χαρούμενος, επειδή αισθάνεσαι την έλλειψη ενός πράγματος. Και ενώ μπορούμε να δημιουργήσουμε τη ζωή μας έτσι ώστε να είμαστε χαρούμενοι κάθε μέρα δουλεύοντας την εξέλιξή μας, επικεντρώνουμε τη χαρά μας σε ένα ή δύο μόνο πράγματα, από τα εκατομμύρια άλλα μπορούμε να γευτούμε και με καλύτερο μάλιστα ποτέλεσμα και συνθήκες απόκτησής του.
Μα χωρίς λεφτά πώς θα δημιουργήσω τη ζωή που θέλω; Ποια ζωή; Μέχρι ποιο σημείο ζωής θα φτάσεις με τα λεφτά, πέρα από την κάλυψη των αναγκών σου και την απόκτηση κάποιων έξτρα επιθυμιών που η κοινωνία σου έδειξε να θες και να επιθυμείς; Ποια ζωή, που όταν αποκτήσεις με κόπους εν τέλει κάτι που επιθυμείς, μετά από λίγο θα το θεωρήσεις δεδομένο και δεν θα σε ικανοποιεί πια; Γιατί έδωσες την ενέργειά σου σε ένα μέσον (τα χρήματα), για να σου φέρουν ένα άλλο μέσον, (π.χ. ένα αυτοκίνητο ή ένα σπίτι ή ταξίδι), με σκοπό να σου καλυφθεί μία εσωτερική ανάγκη σκοπού. Πόσο ποσοστό της εσωτερικής ανάγκης αυτής νομίζεις ότι μπορούν να καλύψουν τα χρήματα, ή το μέσον που προσπαθείς να καλύψεις αυτή σου την ανάγκη; Είναι σαν να θέλεις να πας στην Αμερική με πλεούμενο και να πάρεις μία ψαρόβαρκα για να το κάνεις. Μέχρι που θα σε πάει η ψαρόβαρκα;
Ξέρεις κάποτε το έλεγα και εγώ αυτό.
Επειδή γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε χωρίς να ξέρουμε ποιοι είμαστε, τι είμαστε, και τι θέλουμε εμείς πραγματικά. Εκπαιδευόμαστε να ζητάμε, όσα το κοινωνικό σύστημα μας έχει επιβάλλει να έχουμε για να αποκτήσουμε χαρά. Στην ουσία δεν έχουμε ταυτότητα, ούτε καν δικές μας επιθυμίες. Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, οπότε δεν ξέρουμε και τι θέλουμε. Αν δεν βγαίνω κάθε Σαββατοκύριακο στα μπαράκια είμαι δυστυχισμένος. Αν δεν έχω αυτό το αυτοκίνητο είμαι δυστυχισμένος. Αν δεν πάω ταξίδια, είμαι δυστυχισμένος. Αν δεν, αν δεν, αν δεν…
Και το σύστημα επικεντρώνει την προσοχή μας στις ελλείψεις-στα “δεν”- που προβάλλει αυτό το ίδιο ότι έχουμε σαν ανάγκες, με ένα τρελό και συνεχή βομβαρδισμό, για να μας γίνει μία πλύση εγκεφάλου, και να γεμίσει ο νους μας με αυτά που βομβαρδιζόμαστε τόσο πολύ, ώστε να μην υπάρχει χώρος για το αληθινό και το πραγματικό που εμείς πραγματικά θέλουμε. Δούλεψε για να καταναλώνεις αυτά που σου επιβάλλουμε. Αυτά είναι η ζωή σου και αυτά είναι η ευτυχία σου. Και όσο τα καταναλώνεις, τόσο θα μειώνεται ο μισθός σου με νόμους, έτσι ώστε να μην προλάβεις να σηκώσεις κεφάλι, και όλη σου η ενέργεια να πάει στην εξόφληση των μάταιων καταναλωτικών υλικών και ιδεών! Και πριν προλάβεις να εξοφλήσεις, ήδη έχει ετοιμαστεί η καινούργια φουρνιά επιθυμιών! Κοινωνικά επιβαλλόμενων επιθυμιών! Άντε φτου κι απ’ την αρχή!
Καταλαβαίνεις τι δυστυχία μπορεί να σου φέρει αυτό το πράγμα τελικά, θρέφοντας και τονώνοντας σου το ανικανοποίητο της ζωής; Και καταλήγουμε να μην ξέρουμε τι θέλουμε εν τέλει, να μην είμαστε ικανοποιημένοι με τίποτα, ακόμα και όταν αποκτάμε αυτά που λέμε ότι θέλουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Πάντα θα υπάρχει μία έλλειψη, ακόμα και όταν αποκτάμε πράγματα, γιατί δεν είναι αυτό που εμείς θέλουμε πραγματικά, και ο εαυτός μας βρίσκει τρύπες και ελλείψεις.
Ψάξε μετά βρες τον εαυτό σου, και άντε να πειστείς ότι υπάρχει κάτι καλύτερο και αποκλειστικά πραγματικό, σε σχέση με αυτό που έχεις μάθει ότι είναι καλό και πραγματικό μέχρι σήμερα.
Να ‘ξερες πόσο δυσκολεύτηκα να τα εννοήσω όλα αυτά, και να καταλάβω ότι δεν χρειάζομαι αυτό που μου προβάλλεται από το σύστημα για να είμαι ευτυχισμένος, αλλά ότι πρέπει να επενδύσω στην εξέλιξη του εαυτού μου για να είμαι ευτυχισμένος. Κινέζικα! Οπότε εάν εκπλήσσεσαι όταν ακούς όλα αυτά, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Το καλό ήταν ότι εμπιστεύτηκα τη διαδικασία, ακόμα κι αν δεν καταλάβαινα γιατί την κάνω, γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα μου ανοίξει η διάνοια και θα την καταλάβω.
Ξέρεις… Αν το καράβι πρέπει να στρίψει 180 μοίρες και να πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση, ο καπετάνιος φροντίζει να μην το κάνει απότομα. Αν στρίψει απότομα το καράβι, θα πέσουν όλοι κάτω από τη φυγόκεντρη δύναμη της στροφής του καραβιού. Πρέπει να γίνει αργά και με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην καταλάβει κανένας ότι έστριψε το καράβι.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την νόηση. Όταν μου έχει γίνει πλύση εγκεφάλου μία ολόκληρη Ζωή από τη γέννηση μου, και είμαι συνηθισμένος ότι αυτή είναι η πραγματικότητα, εάν μου πει την αληθινή πραγματικότητα κάποιος κατάμουτρα και με τραβήξει απότομα προς αυτήν, θα πέσω κάτω και θα καταρρεύσω. Όλα πρέπει να γίνουν σιγά-σιγά και το μυαλό μας να περνάει από νόηση σε νόηση σιγά-σιγά.
Έχεις δει την ταινία Matrix; θυμάσαι τι έπαθε ο πρωταγωνιστής όταν του είπαν πως όλα αυτά που ζεις είναι μία εικονική πραγματικότητα και η πραγματική ζωή είναι αλλιώς;
Ζαλίστηκε, παραπατούσε, έπεσε κάτω, και σηκώθηκε με μία άρνηση για αυτή τη νέα αποκάλυψη που του έκαναν. Μου λέτε ψέματα τους έλεγε. Δεν μπορούσε με τίποτα να το δεχτεί. Σε αυτή την περίπτωση, αναγκάστηκε ο άλλος πρωταγωνιστής, ο οποίος ήταν και ο αρχηγός της πραγματικής ανθρώπινης ζωής, να τον υποβάλλει σε μία διαδικασία όπου τον έφερε κατευθείαν αντιμέτωπο με την αλήθεια. Όμως του άφησε την επιλογή. Το κόκκινο και το μπλε χάπι όπως θα είδες στην ταινία. Γιατί το να δεις την πραγματικότητα, είναι τελείως διαφορετικό από το να επιλέξεις την πραγματικότητα.
Και πολύ καλά έκανε και του έδωσε την επιλογή. Επειδή για να αλλάξεις, πρέπει να θέλεις, και κανείς δεν μπορεί να στο επιβάλει, ούτε να σε πείσει αν δεν θες. Εάν θέλεις όμως, πείθεσαι και πράττεις δράση εύκολα. Το τόσο ίδιο μυαλό μας όμως, σε έναν διαφορετικό άνθρωπο, λειτουργεί τελείως διαφορετικά αν δεν θέλει. Γιατί κάποιοι είναι πιο ευάλωτοι στη ρουτίνα και το συνήθειο, ακόμα και αν δεν τους εξυπηρετεί πλέον.
Ξέρεις κάτι;
Η ρουτίνα σκοτώνει τρεις φορές.
Μία σε σκοτώνει η ίδια η ρουτίνα αυτή καθαυτή, υποβάλλοντας σε σε μία κατάσταση ενός νεκρού και ανεξέλικτου εγκεφάλου, που είναι πέρα από την ανθρώπινη φύση.
Σε σκοτώνει επίσης, γιατί σου γίνεται συνήθειο και σε πείθει ότι αυτή η νεκρή ζωή είναι η πραγματική ζωή, και δεν υπάρχει άλλη.
Σκοτώνει ακόμα, γιατί σου αφαιρεί τη βουλή και τη θέληση και σε κάνει να μην θέλεις να αλλάξεις, λόγω του φόβου του αγνώστου. Επειδή δεν σου απενεργοποιεί απλά, άλλα σου αφαιρεί εντελώς μία από τις πιο βασικές λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου, η οποία φέρνει εξέλιξη. Τη λειτουργία του ρίσκου. Και οτιδήποτε άγνωστο, μεγαλοποιείται μέσα σου, σαν καταστροφή και θάνατος. Ακόμα και το πιο μικρό και το πιο εύκολο ρίσκο.
Μην καταφρονήσεις την δύναμη της ρουτίνας, αλλά εάν μπορείς, μην καταφρονήσεις και την δύναμη του εγκεφάλου σου και τις δυνατότητές σου σαν ανθρώπινη οντότητα, η οποία πλέον έχει καθοριστεί σαν μία ξεχωριστή κατηγορία από όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, και ονομάζεται πια από τους επιστήμονες, σαν ο σούπερ ο οργανισμός. Ότι έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα, έχει επιτευχθεί από ανθρώπους που ήξεραν ότι η δύναμη του εγκεφάλου, είναι άπειρα μεγαλύτερη από την δύναμη της συνήθειας και της ρουτίνας. Αν ο άνθρωπος πίστευε ότι μόνο με τα πόδια μπορεί να μετακινηθεί, δεν θα είχε εφευρεθεί ούτε το ποδήλατο καν. Σκέψου πόσο ισχυρή είναι η δύναμή του εγκεφάλου έναντι της συνήθειας, που οι αδελφοί Ράιτ, έσπασαν τον νόμο της ρουτίνας και της άποψης ότι ο άνθρωπος δεν πετάει, και σήμερα κάνουμε υπερατλαντικά ταξίδια με αεροπλάνο. Και καταφρονήθηκαν πάρα πολύ όταν προσπαθούσαν να πετάξουν, από όλο αυτό το πλήθος που είχε βολευτεί σε αυτή την αντίληψη ότι ο άνθρωπος δεν πετάει, γιατί δεν είναι πουλί. Δεν είμαι πουλί, άρα δεν πετάω. Κι αν μπορώ να πετάξω με άλλο τρόπο;
Η διαφορά με την ταινία Matrix όμως, είναι ότι η δική μας πραγματικότητα, δημιουργεί πιο ευχάριστη αίσθηση από την ψεύτικη πραγματικότητα που έχουμε επιβληθεί να ζούμε. Τόσο ευχάριστη, μπορείς να καταλήξεις να μουτζώνεσαι, επειδή δεν το είχες καταλάβει πιο πριν, όπως έκανα και εγώ και πολλοί άλλοι που έχω γνωρίσει!
Η αυτοεξελιξη μας, μας ανοίγει τον εγκέφαλο και τα μάτια και μας δίνει την απόλυτη ευτυχία, όχι μόνο όταν έχουμε αυτά που μας έχουν επιβάλει να θέλουμε για να νιώσουμε ευτυχισμένοι, αλλά από το τίποτα. Κάτι το οποίο εάν δεν έχεις εξελιχθεί, δεν μπορείς να εννοήσεις, όπως δεν μπορούσα να το εννοήσω και εγώ κάποτε.
Όμως αυτό που με έσωσε, ήταν να φέρω μία απλή λογική στο προσκήνιο του μυαλού μου. Μία πάρα πολύ απλή λογική σκέψη, η οποία εμπεριείχε ένα πολύ μικρό ρίσκο.
Ποια ήταν αυτή σκέψη;
Να εμπιστευτώ τη διαδικασία ή μάλλον καλύτερα να δοκιμάσω τη διαδικασία. Και η σκέψη πάνω σε αυτό ήταν ότι: “ούτως ή άλλως τι έχω να χάσω; ακόμα και να μην ισχύει τίποτα από όλα αυτά, τουλάχιστον θα γίνω ακόμα καλύτερος άνθρωπος. Και ότι αν βελτιωθώ και εξελιχθώ, θα είμαι ικανός να αντιμετωπίσω τα πάντα. Ούτως ή άλλως τι έχω κερδίσει μέχρι τώρα εμμένοντας σε αυτή την αντίληψη; ποιο είναι το αποτέλεσμα της ζωής μου; τι έχω πετύχει μέχρι τώρα; είμαι ευτυχισμένος στην υπάρχουσα κατάσταση μου; τι ξέρεις και αν ισχύει όλο αυτό και εν τέλει πετύχω διαφορετικό αποτέλεσμα; Το να μείνω εδώ που είμαι, το μόνο που θα κάνω είναι να διατηρηθεί η υπάρχουσα κατάσταση. Αν κάνω όμως κάτι άλλο, ακόμα και να μην πετύχει, το πολύ πολύ να με διατηρήσει στην υπάρχουσα κατάσταση. Άρα, δεν έχω να χάσω τίποτα. Αν όμως ισχύει; το κέρδος μου θα είναι τεράστιο.
Όλο αυτό είναι μία απλή σκέψη, μία πολύ μικρή, απλή και λογική σκέψη, που μου άλλαξε όλη μου τη ζωή. Δεν έμαθα μόνο να δημιουργώ ευτυχία από το μηδέν και από το τίποτα, έμαθα επίσης να μην χρειάζεται να συμβεί κάτι ή να έχω κάτι για να είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος. Έμαθα ακόμα να αντιμετωπίζω και συνειδητά ότι κατάσταση υπάρχει, και να την φέρνω έτσι ώστε να έρχεται στα μέτρα μου. Στη δική μου πραγματικότητα. Πίστεψέ με αυτή είναι η μοναδική ευτυχία, που όντως είναι ευτυχία και σε κάνει να πετάς!
Μα καλά δεν έχεις εσύ ανάγκες;
Ίσως έχω κι πολύ περισσότερες ανάγκες από τους περισσότερους. Ξέρω όμως τι να κάνω, ώστε η ανάγκη να μετατραπεί σε δύναμη, και να τη χρησιμοποιήσω σαν εργαλείο και σκαλοπάτι, για να αλλάξω αυτό που δεν με εξυπηρετεί και δεν με ευχαριστεί σε επιτυχία.
Δεν είναι τελικά αυτό που θέλουμε όλοι; ποιος είναι ο σκοπός όλων όσων κάνουμε; Μετά την κάλυψη των αναγκών που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, να μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τις βαθύτερες αξίες μας χαράς και ευτυχίας; Για αυτό κάποιος θέλει να κάνει σχέση, για αυτό κάποιος θέλει να αποκτήσει χρήματα, αυτοκινήτο, σπίτι, παιδιά και ούτω καθεξής. Γιατί θέλει να του ικανοποιήσει την εσωτερική του αξία της ανάγκης του σκοπού της ζωής του, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνει. Απλά το λάθος είναι ότι προσπαθούμε να το πετύχουμε διά μιας αξίας ενός μέσου, και δεν επικεντρωνόμαστε στον σκοπό κατευθείαν, αλλά πάμε διά του μέσου να τον πετύχουμε. Κάποιος που έχει βαθύτερες αξίες σκοπού την αυτοπροβολή και την ασφάλεια, θα προσπαθήσει να πάρει mercedes φερειπείν, και όλη του η ενέργεια επικεντρώνεται στο πώς θα μαζέψει χρήματα να αποκτήσει αυτό το μέσον, που θα του εξασφαλίσει τις βαθιές αξίες σκοπού του. Αν δεν το αποκτήσει, νιώθει πως δεν θα είναι ευτυχισμένος, μέχρι να το αποκτήσει. Ακόμα και αν δεν έχει τις οικονομικές συνθήκες να το κάνει.
Η ζημιά όπως καταλαβαίνεις είναι, πως έχουμε οδηγηθεί έτσι ώστε να ικανοποιούμε τις βαθιές αξίες του σκοπού μας, με μέσα τα οποία προβάλλονται και με τα οποία μας έχει γίνει πλύση εγκεφάλου ότι χρειάζονται για να επιτευχθούν αυτές οι αξίες. Το να εξελιχθείς όμως, θα σου ανοίξει τα μάτια να γνωρίσεις ότι δεν έχεις ανάγκη να πάρεις κάτι και να αποκτήσεις κάτι, για να ικανοποιήσεις δικές σου βαθιές εσωτερικές αξίες σκοπού. Μπορείς να είσαι πολύ καλύτερα χαρούμενος και ευτυχισμένος, χωρίς κάποιο μέσο. Ίσα-ίσα μάλιστα, η ελευθερία από αυτή την σκλαβιά της απόκτησης ενός μέσου, θα σε ξαλαφρώσει ακόμα και πολύ, και θα νιώθεις πολύ περισσότερο ευτυχισμένος. Ειδάλλως, μία ζωή θα πασχίζεις να αποκτήσεις ένα μάταιο μέσον και μία μάταιη κατάσταση για να νιώσεις ευτυχισμένος, όπου τελικά θα έχεις συνεχώς ένα μόνιμο ανικανοποίητο, και μία μόνιμα κουρασμένη ζωή, όπου στο τέλος της θα καταλάβεις πόσο μάταια ήταν αυτά, και με πόσο διαφορετικό τρόπο θα μπορούσες να ήσουν ευτυχισμένος.
Καραμανέας Ιωακείμ
Diploma in Health Studies
Personal Development Coach & Mentor
Certification in Human Health
Certification in Diet & Nutrition/Healthy Living
Certification in Physical Education-Fitness Training Principles & Methods
Specialization in Workout & Training Apps
Συγγραφέας 21 βιβλίων διατροφολογίας, προπονητικής και ψυχολογίας