Το να μην έχεις στόχους έστω και μικρούς στη ζωή, είναι μία ένδειξη που σίγουρα κράζει πως καλύτερα να μη ζεις.
Δεν ξέρω ποιο είναι το νόημα να έρθει κάποιος σε αυτό τον κόσμο αν δεν μπορεί αλλά ούτε και έχει διάθεση να δημιουργήσει κάτι. Έστω να πετύχει ένα στόχο ακόμα και μικρό.
Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο στόχος. Μπορεί να είναι από ένα αδυνάτισμα, μέχρι να ανοίξεις μία επιχείρηση ή να πηγαίνεις συνεχώς ταξίδια.
Όλα αυτά είναι πολύ ωραία να τα σκεφτόμαστε και ακόμα πιο ωραία να γεννιόμασταν έτσι, που να τα είχαμε όποτε θέλαμε μόνο με τη σκέψη.
Από τη στιγμή όμως που δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις, σημαίνει ότι αν όντως θέλουμε ένα στόχο, τότε θα πρέπει να πάμε διά μιας άλλης οδού και μιας άλλης διαδικασίας, που απαιτεί κάποια συγκεκριμένα βήματα δραστηριοποίησης. Το ξέρουμε πολύ καλά.
Το ωραίο είναι, ότι όλοι οι στόχοι είναι εκεί και μας περιμένουν. Το επόμενο ωραίο, είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι τους πετυχαίνουν. Κάτι το οποίο σημαίνει ότι είναι εφικτοί, χωρίς να χρειαστεί απλά με τη σκέψη και μόνο να μας έρθουν εύκολα.
Γιατί λοιπόν ορισμένοι άνθρωποι όχι απλά δεν μπορούν να τα καταφέρουν να κατακτήσουν ένα στόχο, αλλά ούτε καν να μπουν στη διαδικασία;
Ειδικά στην εποχή μας, που όλα έχουν εξελιχθεί ως προς τη μεθοδολογία και μας διευκολύνουν το δρόμο.
Τι είναι αυτό που μπλοκάρει ορισμένους ανθρώπους να μην μπορούν καν να ξεκινήσουν;
Εφόσον υπάρχουν όλοι οι γνωσιακοί πόροι και οι καλύτερες μεθοδολογίες, είναι σαν να σου χαρίζουν μία βίλα και να επιμένεις να ζήσεις κάτω από μία γέφυρα, homeless.
Γιατί να συμβαίνει αυτό;
Το θέμα είναι πολύπλοκο στο μηχανισμό του καθώς χρειάστηκαν πολλά χρόνια κωδικοποίησης των αποθηκευμένων γεγονότων, συμβάντων και αντιλήψεων, ενώ συγχρόνως είναι απλό στην εκδήλωση του, καθώς γίνεται αυτόματα σε μια στιγμή χρόνου, χωρίς καν να το καταλάβουμε.
Όλοι οι άνθρωποι, ανάλογα με τον τρόπο που μεγαλώσαμε και επεξεργαστήκαμε καταστάσεις, συνθήκες, συμβάντα και γεγονότα, έχουμε αναπτύξει μέσα μας βασικές αξίες κορμού της ψυχοσύνθεσης μας. Είναι οι αξίες-βάσεις του σκοπού μας, που υποκινούμενοι αυτόματα και υποσυνείδητα από αυτές σαν ανθρώπινες οντότητες, τείνουμε προς τα εκεί που μας προστάζουν.
Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες αξιών σκοπού. Οι αξίες ηδονής και οι αξίες πόνου.
Εκεί ακριβώς, δημιουργείται ο μηχανισμός της αντίληψης που έχουμε, όταν έρθουμε αντιμέτωποι με οποιαδήποτε κατάσταση.
Ανάλογα τα συμβάντα και τα γεγονότα που έχουμε εμπειρευτεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ιεραρχούμε ο καθένας μας με διαφορετική ισορροπία και σειρά τις αξίες ηδονής και τις αξίες πόνου, και με πολύ διαφορετική αντίληψη.
Στην περίπτωση λοιπόν κάποιου ο οποίος διστάζει να μπει σε μία διαδικασία κατάκτησης ενός στόχου, αυτό που συμβαίνει είναι ότι φόβος πόνου της διαδικασίας και ο φόβος του πόνου της επένδυσης, είναι μεγαλύτερος από την επιθυμία και την ηδονή του αποτελέσματος του στόχου.
Κάθε στόχος, χρειάζεται να περάσει από μία διαδικασία.
Ένας γάμος ας πούμε, μπορεί να γίνει καθώς είναι και αυτός ένα είδος στόχου.
Το θέμα είναι εδώ, ότι στην πραγματικότητα γίνεται στα τυφλά, βάζοντας σαν κίνητρο αξίες και επιθυμίες τρίτων παραγόντων, όπως οι επιθυμίες των γονιών και η αντίληψη του κοινωνικού συστήματος και όχι των δικών μας αντιλήψεων.
Κάτι το οποίο οδηγεί σε μαθηματική ακρίβεια σε έναν αποτυχημένο γάμο.
Όλοι και όλες, ονειρεύονται έναν σύντροφο να είναι κάπως και με κάποια χαρακτηριστικά και συνθήκες, χωρίς να σκέφτονται τη δική τους συμμετοχή.
Για να πετύχει αυτό όμως όπως και με κάθε στόχο, χρειάζεται να σκεφτούμε (εκτός από το τι θέλουμε) και τι είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε.
Είναι μία σοβαρή βάση που χρειάζεται να προσδιορίσουμε όχι μόνο για έναν γάμο αλλά για κάθε στόχο. Σε κάθε στόχο, καταγράφουμε τι θέλουμε, τι θα μας κοστίσει σε δράσεις και πόρους και το πώς θα το κάνουμε. Αυτά είναι τα βήματα βάσεις. Δεν ανοίγεις μία επιχείρηση έτσι.
Στο θέμα σχέσεων, θέλει ας πούμε μία γυναίκα έναν άνδρα όμορφο, επιτυχημένο, με αυτοπεποίθηση, με λεφτά, να την λατρεύει, να την υποστηρίζει, να τη δέχεται όπως είναι και να την αγαπάει.
Αυτό όμως που δεν σκέφτεται συνήθως ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, είναι για το τι έχει να προσφέρει σε αυτό το σύντροφο. Τι αξία έχει και γιατί να την επιλέξει για όλη του τη ζωή ένας άνθρωπος;
Τι έχει σκοπό να δώσει και να προσφέρει στο σύντροφό της;
Και επίσης κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να δίνει και να προσφέρει; όταν όλα πάνε καλά ή ακόμα και στις δύσκολες καταστάσεις;
Το ίδιο ακριβώς κάνουμε με οποιονδήποτε στόχο, ακόμα και με μία απλή στοχοποίηση ενός αδυνατίσματος.
Θέλω να κάνω κορμάρα, θέλω να έχω υγεία, θέλω να έχω ευδιαθεσία και ενέργεια.
Τι όμως είμαι διατεθειμένος να κάνω και να δώσω για να το αποκτήσω;
Αν η αξία του πόνου της επένδυσης και της διαδικασίας που χρειάζεται είναι μεγαλύτερη από την ηδονή του αποτελέσματος στόχου να αδυνατίσω, δεν πρόκειται να μπω ποτέ!
Όλα λοιπόν εξαρτώνται από την ισορροπία της ιεράρχησης της έντασης πόνου και της ηδονής που έχει ο καθένας μας. Το πώς ιεραρχώ την ηδονή του στόχου μου σε σχέση με τον πόνο της επένδυσης και της προσπάθειας.
Εδώ βέβαια, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και έναν μηχανισμό που δεν μας ευνοεί. Πάντα ο νους μας δίνει προτεραιότητα στις αξίες πόνου πολύ περισσότερο από τις αξίες ηδονής επειδή είναι ρυθμισμένος να μας διαφυλάει στη ζωή και να μας προστατεύει.
Αυτό ήταν κάτι χρήσιμο στις αρχαίες εποχές που όλα μας απειλούσαν γύρω μας. Στις σημερινές όμως συνθήκες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στόχους που δεν υπάρχει κάτι απειλητικό σε αυτούς, παρά μόνο μία ευχαρίστηση επιτυχίας στην επίτευξή τους, δεν μας ωφελεί ο μηχανισμός αυτός.
Κατανόησε λοιπόν το πραγματικό σου συμφέρον, και δες την πραγματικότητα της υλοποίησης του στόχου σου, μη επιτρέποντας σε αρχέγονους μηχανισμούς προστασίας να επεμβαίνουν παντού στη ζωή σου. Μάθε να ιεραρχείς σωστά, επειδή θα βρίσκεσαι πάντοτε σε μία λούπα, όπου μόνιμα θα θέλεις κάτι, και ποτέ δεν θα το έχεις.
Γι αυτό και στο 2024 υπάρχουν ακόμα χαρτορίχτρες, φλιτζανούδες, μάγοι, και διάφοροι άλλοι παραπλήσιοι που καταφεύγουν όλοι αυτοί οι δειλοί άνθρωποι, οι οποίοι επιθυμούν μεν κάτι αλλά δεν θέλουν να μπουν στη διαδικασία. Εδώ μέχρι πρόπερσι, σατύρησα ένα βίντεο στο youtube μιας πολύ γνωστής παρουσιάστριας, που έλεγε πώς να αδυνατίσεις και καλά κβαντικά με τη σκέψη, χωρίς να κάνεις τίποτα.