Δεν έχει καμία σημασία να χτυπάς. Δεν έχει σημασία να χτυπάς δυνατά, ούτε πολύ και συνεχώς. Δεν έχει ακόμα καμία σημασία αν μέσα σου έχεις ενθουσιασμό και το μάτι του τίγρη!
Αυτά είναι στοιχεία που χρειάζεσαι οπωσδήποτε στην αρχή. Γιατί με αυτά ξεκινάς να μπαίνεις με φόρα.
Δεν σου είναι όμως εντελώς πιστά σε σένα αυτά τα στοιχεία, ούτε και σου εγγυώνται ότι θα μείνουν μαζί σου μέχρι το τέλος για να σε κάνουν να πετύχεις. Δεν είναι πιστοί σου υπήκοοι.
Δύο στοιχεία είναι τόσο πιστοί υπήκοοι σε σένα, που μπορούν να σε φτάσουν μέχρι το τέρμα του στόχου σου.
Πρώτα από όλα, όταν βλέπεις ένα μεγάλο δέντρο και θες να το κόψεις και να το ρίξεις κάτω, και αρχίσεις να το χτυπάς ενθουσιασμένος, και με μανία, και με εκατοντάδες χτυπήματα από δω και από κει με ένα πολύ δυνατό τσεκούρι, τι πρόκειται να γίνει;
Απολύτως τίποτα! Ακόμα και αν το δέντρο ήταν πολύ λεπτό και εύκολο να κοπεί.
Αν όμως χτυπάς συνεχώς το δέντρο στο ίδιο σημείο, τι θα γίνει;
Μετά από λίγο το δέντρο θα πέσει! Και χωρίς να χρειαστούν εκατοντάδες χτυπήματα! Αρκεί να είναι στο ίδιο σημείο! To the point!
Θα πέσει με μία τσεκουριά; Ε όχι φυσικά! Αλλά αν συνεχίσεις να χτυπάς, και να χτυπάς, και να χτυπάς στο ίδιο σημείο, τι πρόκειται να γίνει;
Ακόμα και αν αυτό το δέντρο είναι τεράστιο και απελπιστικά μεγάλο, σίγουρα θα πέσει! Ακόμα και αν τα χτυπήματα σου δεν είναι τόσο δυνατά! Ακόμα και αν ο ενθουσιασμός σου δεν είναι τόσο μεγάλος.
Αρκεί να συνεχίσεις να χτυπάς στο ίδιο σημείο, έστω και με μειωμένη ισχύ και δύναμη!
Βρες λοιπόν το σημείο και συγκεντρώσουν μόνο σε αυτό!
Επίσης πολλές φορές, όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πολύ μεγάλο δέντρο, ο ενθουσιασμός μας φτάνει τόσο, ώστε να κόψουμε το δέντρο μέχρι ένα σημείο. Ίσως λίγο πιο μετά από τη μέση. Ίσως λίγο πριν το τέλος και το τελευταίο χτύπημα που θα το ρίξει.
Επειδή το δέντρο είναι μεγάλο και δεν φαίνεται να κουνιέται ούτε εκατοστό με τόσα χτυπήματα που έφαγε, ακόμα και αν χτυπήθηκε στο ίδιο σημείο.
Πολλές φορές ο ενθουσιασμός και το μάτι του τίγρη που μας κινητοποιεί να δράσουμε και να μπούμε με ορμή στο στόχο μας, έχει πολύ μικρά όρια. Και αυτό για δύο λόγους. Είτε επειδή είμαστε άνθρωποι με περιορισμένες δυνάμεις σωματικές και πνευματικές, είτε επειδή ξεκινήσαμε με λάθος άποψη, λάθος αντίληψη και λάθος οπτική, και θέλουμε να δούμε το δέντρο να πέσει με τη μία.
Και όσο το χτυπάμε και δεν πέφτει, πέφτει ο ενθουσιασμός μας. Και το ισχυρό πεινασμένο μάτι του τίγρη, μετατρέπεται σε φοβισμένο και απελπισμένο μάτι από ένα κουνελάκι.
Περιμέναμε να πέσει το δέντρο αλλά τελικά έπεσε ο ενθουσιασμός μας, γιατί η σωματική και ψυχική εξάντληση, μας έκανε να αλλάξουμε το βλέμμα μας και να δούμε τελείως διαφορετικά, ώστε να καταλήξουμε να θεωρήσουμε ότι το δέντρο ήταν πιο δυνατό από μας.
Δεν είναι όμως αυτή η αλήθεια. Δεν υπάρχει δέντρο πιο δυνατό από μας. Η κούραση και η εξάντληση μας άλλαξε το βλέμμα. Το βλέμμα μας άλλαξε… όχι το δέντρο!
Είναι ακριβώς αυτή η στιγμή που τα παρατάμε όλα και επιστρέφουμε πίσω. Ακόμα κι αν έχουμε ξεπεράσει τη μέση της διαδρομής ή ακόμα κι αν θέλουμε ένα μόλις χτύπημα για το στόχο μας.
Ξοδέψαμε όλους τους πόρους της ενέργειας και του ενθουσιασμού μας, για να φτάσουμε μέχρι τη μέση της διαδρομής ή μόλις ένα χτύπημα πριν από το στόχο μας.
Μα χτύπησα με ενθουσιασμό! Χτύπησα δυνατά και στο ίδιο σημείο συνεχώς! Αλλά το δέντρο δεν έπεσε. Έπεσε ο ενθουσιασμός και οι δυνάμεις μου. Πώς θα μπορούσε να συνεχίσω χωρίς ενθουσιασμό και δυνάμεις;
Εκεί ακριβώς είναι που χρειάζεσαι ένα άλλο όπλο και ένα άλλο εργαλείο. Το τσεκούρι του ενθουσιασμού στόμωσε και δεν κόβει άλλο. Είναι άχρηστο πλέον σε αυτό το σημείο και κάτω από αυτές τις συνθήκες. Εκεί χρειάζεται να το ακονίσεις. Και να βγάλεις μία ειδική πέτρα ακονίσματος από το σακίδιο σου. Την μοναδική πέτρα που μπορεί να ακονίσει το τσεκούρι σου όταν στομώσει από έλλειψη ενθουσιασμού και δυνάμεων.
Και αυτή η πέτρα λέγεται πειθαρχία! Τη στιγμή που παύει ο ενθουσιασμός και εξαντλείσαι από απογοήτευση, εκεί ακριβώς χρειάζεσαι την πειθαρχία.
Είναι η μόνη που μπορεί να σε φτάσει με ασφάλεια και σιγουριά στο τέρμα του στόχου σου. Είναι αυτή που μπορεί να σε κάνει να συνεχίσεις, όταν τίποτα άλλο δεν μπορεί να δουλέψει.
Είναι αυτή που μπορεί να σου ανάψει ξανά μετά από λίγο τον ενθουσιασμό και το μάτι του τίγρη, ώστε να συνεχίσεις με διπλάσιες δυνάμεις και διπλάσιο ενθουσιασμό από πριν, και να εκμηδενίσεις το χρόνο που θα φτάσεις στο στόχο σου.
Η πειθαρχία είναι η πτώση σου. Η πειθαρχία είναι η απογοήτευση που νιώθεις αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα και τη σοβαρότητα μιας κατάστασης, για αυτό το λόγο είναι και ο δάσκαλος σου. Ο παιδαγωγός σου. Είναι η κατάσταση που εξελίσσεσαι και μαθαίνεις όλα τα γιατί αλλά και τα πώς. Κανένας ενθουσιασμός δεν μπορεί να σε διδάξει. Ο ενθουσιασμός είναι η παιδική χαρά. Η πειθαρχία είναι το σχολείο.
Αγάπησε την πειθαρχία, όσο αγάπησες τον ενθουσιασμό. Επειδή ο ενθουσιασμός είναι παροδικός. Ο ενθουσιασμός πέφτει και σε αναγκάζει να τα παρατήσεις.
Η πειθαρχία όμως μένει πάντοτε μαζί σου να σε κρατάει από το χέρι και σε διατηρεί μέχρι τέλους. Είναι αυτή που σε αγαπάει πραγματικά και θέλει να πετύχεις το στόχο σου ακόμα και αν εσύ νιώθεις ότι δεν θέλεις.
Ο ενθουσιασμός είναι ο σύντροφος που μένει μαζί σου μόνο όταν όλα πάνε καλά και είναι έτοιμος να σε παρατήσει στην αδυναμία σου. Η πειθαρχία είναι ο σύντροφος που μένει πάντα σταθερά και ακλόνητα μαζί σου και να είναι οι καταστάσεις.
Ο ενθουσιασμός μένει μόνο στη λιακάδα. Η πειθαρχία είναι παντός καιρού.
Οπότε τα δύο στοιχεία για να πετύχεις είναι να μείνεις στο στόχο χτυπώντας το σημείο που πρέπει μόνο, και να χρησιμοποιήσεις από την αρχή κιόλας την πειθαρχία, για να μείνεις μέχρι τέλους.