Σκέφτηκα σήμερα να σου δώσω ένα μήνυμα εσένα που επιθυμείς να έχεις ή να είσαι αλλά ούτε έχεις ούτε είσαι ακόμα, παρόλο που θα ήθελες και να είσαι και να έχεις. Σε σένα δλδ που θες να πετύχεις ένα στόχο, και ακόμα το σκέφτεσαι. Γιατί φοβάσαι να μπεις, και γιατί φοβάσαι να αποτύχεις.
Ξέρω ότι βρίσκεσαι μπροστά σε ένα σταυροδρόμι και έχεις ένα δίλημμα όπως έχουμε ή είχαμε όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας, ώσπου κάτι μας ανάγκασε να κάνουμε το βήμα έξω από τους φόβους μας και να πάρουμε το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στην επιτυχία. Και λέω κάτι μας ανάγκασε, γιατί στο τραλαλά δεν γίνεται να εξελιχθείς! Αφού περνάς καλά. Ποιος ο λόγος να το αλλάξεις; Μόνο στην πρέσα αναζητάς λύση και ψάχνεσαι. Οπότε να θυμάσαι πως η πρέσα είναι ο απόλυτος φίλος μας, και ο σύμβουλος της εξέλιξης μας!
Θέλω όμως να σου πω πώς ο χρόνος περνάει. Και οι επιλογές που έχεις και εσύ και όλοι μας, είναι δύο μόνο. Ή τώρα ή ποτέ. Ξέρω ότι το τώρα σε φοβίζει πολύ, γιατί δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις, αλλά το ξέρεις πολύ καλά πως το ποτέ είναι πολύ τρομακτική λέξη. Σκέψου να γεράσεις και να φτάσεις στο τέλος και ξαφνικά να συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχεις άλλα περιθώρια και ότι έκανες έκανες. Δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία να ξαναέρθεις στη γη επειδή εκείνες τις ώρες έχεις μετανιώσει.
Κοιτάς πίσω και βλέπεις μία φοβισμένη ζωή, μία ζωή γεμάτη γκρίνια και παράπονα και δικαιολογίες, μία ζωή γεμάτη αμφιβολίες, φοβίες και ανασφάλειες, ή ακόμα και βαρεμάρα, τη στιγμή που άλλοι άνθρωποι με τον ίδιο εγκέφαλο με σένα και την ίδια κατασκευή ακριβώς, πέτυχαν τα ακατόρθωτα.
Ξέρεις είναι μεγάλη ανοησία να αφήσεις εντέλει την ευτυχία να σε προσπεράσει. Στη ζωή σου έχεις να συναντήσεις εποχές, και ο χειμώνας της ζωής όταν είναι κρύος, είναι πολύ βαρύς για όσους δεν έχουν ζεστές αναμνήσεις. Πώς θα τον περάσεις; αν είσαι σε αμφιβολία, έχεις αφήσει ήδη την άνοιξη και την έχεις προσπεράσει χωρίς να την εκμεταλλευτείς. Την εποχή που όλα ανθίζουν και η ζωή σου μπορεί να αποδώσει χρώμα και άρωμα. Αν προσπέρασες την άνοιξη ανεκμετάλλευτη τι θα κάνεις σε έναν βαρύ και κρύο χειμώνα; ήδη χάνουμε πολλές φορές την άνοιξη αφήνοντας τη ζωή μας να περάσει με δοκιμές με φόβους με ανασφάλειες, ξεριζώνοντας τα λουλούδια της μέσα σε γκρίνια, δικαιολογίες, φόβο, βαρεμάρα και αμφιβολίες. Και αυτό γιατί σχεδιάζουμε πράγματα που πολλές φορές δεν πάνε όπως τα θέλουμε. Γιατί; δεν θέλουμε να πληγωθούμε, και δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους και τον εαυτό μας. Και όλος αυτός ο φόβος, μας δίνει μία τάση να διαλύουμε ακόμα και το καλό που δεν πιστεύουμε πως μας έρχεται, και επινοούμε δικαιολογίες για να το διαλύσουμε. Και κάποια στιγμή βλέπουμε το καλό που ζητάμε να μας έρχεται, αλλά το σαμποτάρουμε εμείς οι ίδιοι, γιατί πρώτον δεν πιστεύουμε βαθιά μέσα μας, υποσυνείδητα, ότι μπορεί να μας έρθει καλό, και δεύτερο γιατί δεν έχουμε μάθει να το διαχειριζόμαστε και να ζούμε με αυτό. Θέλουμε μεν το καλό, και μάλιστα πολλές φορές απαιτητικά, χωρίς να έχουμε γίνει άξιοι να το κατέχουμε. Γιατί δεν εννοούμε πολλές φορές πως δεν υπάρχουν καλές στιγμές χωρίς τις κακές. Και αν περάσεις όλη σου τη ζωή προσπαθώντας να αποφύγεις τον πόνο και να αντιμετωπίσεις το φόβο, δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να βιώσεις την Αληθινή Ευτυχία. Γιατί δεν θα σε αφήσει ο φόβος να βγεις από το κλουβί της φυλακής του και με τον καιρό και το συνήθειο θα στο κάνει τόσο οικείο, που να το νιώθεις φυσιολογικό και σπίτι σου. Να αισθάνεσαι άνεση και ασφάλεια στο σκοτεινό κελί του. Και ας επαναστατεί βαθιά μέσα σου ο πραγματικός σου εαυτός και η αληθινή σου φύση που ζητάει το φως την ελευθερία και την ευτυχία σου.
Γιατί άφησες το φόβο και την ανασφάλεια να σε κερδίσει αμαχητί. Και η ζωή περνάει. Και όσο περνάει και δεν βγαίνεις από το κλουβί., τόσο περισσότερο εξοικειώνεσαι με το σκοτεινό και στενό περιβάλλον της φυλακής και δεν θες να βγεις στην Ελευθερία και στο φως. Γιατί δεν το ξέρεις και είναι ξένο προς εσένα.
Καταλαβαίνεις τώρα γιατί το ποτέ είναι Τόσο τρομακτική λέξη; Όλα είναι λοιπόν τώρα ή ποτέ. Κλείσε τα μάτια, κλείσε τη μύτη και ΒΟΥΤΗΞΕ! Μόνο στη θάλασσα θα μάθεις κολύμπι. Κι ας φοβάσαι. Στον αέρα και στην ασφάλεια της στεριάς δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις να κολυμπάς έτσι δεν είναι; Που θα κολυμπήσεις; Στο χώμα;
Για να μάθεις λοιπόν να διαχειρίζεσαι την κάθε κατάσταση, πρέπει να γίνεις καλός χειριστής. Και για να γίνεις καλός χειριστής, πρέπει να μπεις σε αυτήν, και να αποτύχεις. Γιατί δεν υπάρχει αποτυχία. Αλλά πληροφορία! Για το τι δεν δουλεύει δλδ.
Και θα κλείσω με λίγη τροφή για σκέψη. Το μυαλό, όταν καλείται να αντιμετωπίσει μία αλλαγή, φέρεται παράξενα, επειδή δεν θέλει να βγει από το συνηθισμένο, το οικείο, και την ψευδοάνεση που νομίζει ότι βρίσκεται, οπότε προσπαθεί να αποφύγει το φοβερό και τρομερό για αυτό άγνωστο, και μαζί τον πόνο και τον κόπο που πείθει τον εαυτό του ότι μπορεί να έχει, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις. Δημιουργεί θα λέγαμε τα δικά του ψυχοφάρμακα υποκατάστατα, για να αντικαταστήσει την χαρά και την ευφροσύνη που εντοπίζει ότι θα του λείπει. Γιατί φοβάται μην τυχόν και πονέσει. Και γιατί βαριέται να μπει στη διαδικασία πού πείθεται ψευδώς ότι είναι άβολη. Όλα αυτά είναι τα ψυχοφάρμακα καταστολής της ψυχασθένειας που λέγεται δειλία, φοβία και ανασφάλεια. Πρόσεξε. Καταστολής και όχι θεραπείας. Και όσο λαμβάνονται ψυχοφάρμακα, τόσο δεν θεραπεύεται η ψυχασθένεια. Και τόσο πείθεται ο ψυχασθενής ότι έχει πρόβλημα και είναι ψυχασθενής.
Αν λοιπόν στρέφεσαι σε τέτοιου είδους υποκατάστατα ψυχοφάρμακα, κόψτα τώρα. Και μόνο τότε θα δεις ποιος είναι ο αληθινός σου εαυτός, και τι είδους υπερδυνάμεις έχεις. Ειδάλλως δεν θα ζήσεις ποτέ όχι μόνο την επιτυχία και την ευτυχία, αλλά ούτε καν μία πραγματική ζωή.
Καραμανέας Ιωακείμ
- Diploma in Health Studies
- Certification in Human Health
- Certification in Diet & Nutrition/Healthy Living
- Certification in Physical Education-Fitness Training Principles & Methods
- Specialization in Workout & Training Apps
- Personal development coach
- Συγγραφέας 21 βιβλίων διατροφολογίας, προπονητικής και ψυχολογίας