Το γνωστό σενάριο, όπου μπορεί να κάνω μία δίαιτα και να χάσω αρκετά κιλά και να τα ξαναπάρω.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Και πόσο μπορεί να διατηρηθεί το βάρος που έφτασα;
Πρέπει να γνωρίζουμε και να κατανοήσουμε, ότι ένας από τους μεγάλους βασικούς βράχους στο να μπει ή να χαθεί λίπος, είναι η ενέργεια που βγαίνει από μας, σε σχέση με αυτή που μπαίνει σε μας.
Δηλαδή, αν η ενέργεια που μπαίνει μέσα μας μέσω φαγητού, είναι περισσότερη από την ενέργεια που καταναλώνουμε με τις δραστηριότητες της ημέρας μας, όχι απλά δεν μπορούμε να αδυνατίσουμε αλλά θα παχύνουμε κιόλας. Ένας πρώτος παράγοντας πάχυνσης δηλαδή, είναι ότι τρώμε πολύ περισσότερες θερμίδες από αυτές που καταναλώνουμε.
Αυτή η ενέργεια που περισσεύει θα αποθηκευτεί υπό μορφή λίπους.
Μία extra άσκηση μέσα στη μέρα μας μπορεί να επιφέρει μία αρχική μείωση, αλλά δεν θα μας πάει πολύ μακριά εάν δεν υποστηριχθεί και από μία ειδική για εμάς υποθερμιδική διατροφή, που είναι το 80% της επιτυχίας.
Μία διατροφή τέτοια, μπορεί να μας πάει αρκετά μακριά, ακόμα και αν δεν υπάρχει άσκηση.
Ο συνδυασμός δε και των δύο, εφόσον μπορεί να γίνει από το άτομο, είναι θησαυρός ανεκτίμητος.!
Οπότε λοιπόν, όλα αρχικά εξαρτώνται από την ενέργεια που μπαίνει, σε σχέση με αυτή που βγαίνει.
Υπάρχει εδώ μία λανθασμένη αντίληψη, όπου ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι εάν κάνει κάποια διατροφή και χάσει κάποιο βάρος, αυτό μπορεί να διατηρηθεί μόνιμα, ακόμα και αν ξαναγυρίσει στις παλιές του συνήθειες διατροφής.
Ο κανόνας ισχύει πάντα. Θερμίδες που μπαίνουν σε σχέση με αυτές που βγαίνουν.
Αρκετά άτομα που μπορεί να έχουν μία συντήρηση μετά το αδυνάτισμα τους, βλέπω να παίρνουν πάλι βάρος, παρόλο που υποτίθεται ότι κάνουν συντήρηση.
Στην πραγματικότητα η συντήρηση είναι πολύ μεγάλης βαρύτητας για τη μετέπειτα πορεία, επειδή εκεί χαλαρώνουμε συνήθως και μπορεί να ξεφεύγουμε οπτικά από τις ποσότητες που πραγματικά χρειάζεται να καταναλώσουμε.
Είναι βέβαια δικαιολογημένο, καθώς έχουμε περάσει μία πορεία κάποιου διαστήματος μετρώντας τις πραγματικές ποσότητες που χρειαζόμαστε για να πετύχουμε το αδυνάτισμα μας, όπου και ο εγκέφαλος εκεί αισθάνεται πλέον ψευδώς, κάτι σαν ελευθερία θα λέγαμε, και δίνει το ελεύθερο σε μας να προσθέσουμε διάφορα extra πράγματα, είτε μεγάλα είτε ακόμα και μικρές λεπτομέρειες, όπου αν τις προσθέσεις μέσα στη μέρα μας βγάζουν ένα μεγάλο θερμιδικό σύνολο.
Μέρα με τη μέρα αυτό επιβαρύνεται, καθώς το μάτι μας εξοικειώνεται με τις ποσότητες και συνηθίζει σε αυτές, όπου και τις θεωρεί κάθε φορά και μικρότερες, ενώ στην πραγματικότητα είναι οι ίδιες. Κάθε αυξημένη ποσότητα, πάλι συνηθίζεται από το μάτι μας και θεωρείται μικρή, και φτάνουμε σε ένα σημείο να καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες τροφής στη συντήρηση μας.
Αυτό συμβαίνει πάντα όταν θέλουμε να χάσουμε απλά βάρος που μας ενοχλεί, χωρίς να θέλουμε να γίνει τρόπος ζωής μία υγιεινή τέτοια κατάσταση.
Το θέλουμε δηλαδή παροδικά σαν δράση, αλλά με μονιμότητα αποτελεσμάτων.
Δυστυχώς, κάθε φορά που κάνουμε και μία νέα δίαιτα, ο οργανισμός μας προσαρμόζεται και σε λιγότερες θερμιδικές απαιτήσεις, άρα η συντήρηση μας θα χρειαστεί να ρυθμιστεί ανάλογα.
Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι είναι πολύ εύκολο να πάρεις βάρος με την πάροδο του χρόνου ξανά.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος παράγοντας πέρα από τη φυσιολογική διαιτητική κατάσταση που μας έφερε την απώλεια του λίπους μας.
Υπάρχει και η παρά φύση διαιτητική κατάσταση, η οποία συμβαίνει όταν ακολουθούμε τη μανία του εγκεφάλου μας να χάσει βάρος πάρα πολύ γρήγορα, και καταφεύγουμε μόνοι μας να κάνουμε στερητικές διατροφές, νομίζοντας ότι έτσι αδυνατίσουμε γρηγορότερα και με πολύ καλύτερα αποτελέσματα που θα έχουν διάρκεια στο μέλλον.
Όλο αυτό, κρύβει δύο μεγάλες παγίδες.
Η πρώτη είναι ότι η εξωφρενικά γρήγορη απώλεια βάρους φέρνει τον οργανισμό σοκ, όπου ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί που σταματούν την απώλεια του λίπους, λόγω του ότι ο οργανισμός μας εντοπίζει απειλή ζωής, και θέλει να διαφυλάξει τη μεγαλύτερη πηγή ενέργειας που έχει μέσα του, δηλαδή το λίπος, επειδή δεν γνωρίζει αν θα υπάρχει ξανά περίπτωση να τραφεί.
Επειδή το σώμα ζει στο εδώ και το τώρα, και δεν είναι μελλοντολόγος για να ξέρει αν θα ξαναφάμε ή όχι. Ότι κάνουμε στο σώμα μας την κάθε εκάστοτε στιγμή, αυτό και διαχειρίζεται. Αν αλλάξουμε κάτι την επόμενη στιγμή, θα διαχειριστεί την αλλαγή αυτή.
Δεν προβλέπει κάτι για πιο μετά, όσο και να το έχουμε εμείς στο νου. Το σώμα μας το νοιάζει τι ενέργεια και τι κινήσεις του κάνουμε στο άμεσο τώρα, και με αυτό καταπιάνεται. Ακούει μόνο αυτό που πράττουμε, και όχι αυτό που έχουμε σκοπό να πράξουμε.
Και ευτυχώς δηλαδή, ειδάλλως δεν θα ζούσαμε σήμερα. Επειδή το σώμα μας, είναι κατασκευασμένο να μας διατηρεί στη ζωή και όχι να πηγαίνει σύμφωνα με τις ορέξεις του εγκεφάλου μας, ο οποίος είναι ρευστός και κυματιζόμενος με κάθε ιδέα από δω και από κει.
Η επιρροή του εγκεφάλου στο σώμα μας, φτάνει μέχρι σημείο απειλής ζωής. Τη στιγμή που θα νιώσει ότι απειλείται η ζωή μας όπως ακριβώς συμβαίνει και με μία στερητική διατροφή, τότε παύει να υποτάσσεται στον εγκέφαλο και ανοίγει αυτόματα (και ασυνείδητα θα λέγαμε κατά τον εγκέφαλο), μηχανισμούς επιβίωσης. Γιατί δίνει προτεραιότητα στο να μας συντηρήσει στη ζωή, και για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να το κάνει ενστικτωδώς και όχι συνειδητά για μας.
άρα λοιπόν, οι στερητικές δίαιτες, μας μπλοκάρουν την απώλεια του λίπους. Και από που θα χάσω βάρος; το πρώτο σύστημα που επιστρατεύει ο οργανισμός για να βρει ενέργεια ώστε να προστατεύσει την κίνηση των ζωτικών οργάνων που μας διατηρούν στη ζωή, είναι το μυϊκό μας σύστημα. Το αποσυνθέτει και το διασπάει, ώστε να δημιουργήσει απαιτούμενη ενέργεια που χρειάζεται. Καταλήγουμε με ένα ατροφικό μυϊκό σύστημα, και με ένα λίπος να κάθεται στη θέση του, προσπαθώντας να βρει βάση για να στηριχθεί από κάτω, και την οποία δεν βρίσκει. Και καταλήγουμε να είμαστε ένα κινούμενο και ζωντανό ζελέ.
Όλο αυτό, μας φέρνει στη δεύτερη παγίδα.
Επειδή ο οργανισμός μας, στην προσπάθειά του να επιβιώσει, είναι θωρακισμένος με πανίσχυρους προσαρμοστικούς μηχανισμούς και έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται γρήγορα σε κάθε νέα κατάσταση που του συμβαίνει, ώστε να μάθει να ζει με αυτή και να μην επιβαρύνεται ο οργανισμός μας σε μόνιμη βάση και επέλθει φθορά και εντέλει θάνατος.
Οπότε και σε αυτή τη στρεσογόνο κατάσταση, ανοίγει αυτούς τους μηχανισμούς και προσαρμόζεται να ζει με ελάχιστη ενέργεια, ρίχνοντας το ρυθμό του μεταβολισμού του, αποταμιεύοντας ενέργεια. Είναι ο δεύτερος παράγοντας της αποθήκευσης και μη κατανάλωσης του σωματικού μας λίπους, σε τέτοιες στερητικές διατροφές.
Μία αμέσως επόμενη παγίδα που προέρχεται από το ντόμινο των καταστάσεων που προκύπτουν από αυτή την προσαρμογή, είναι το να αποφασίσω να ρίξω κι άλλο τις θερμίδες μου, επειδή βλέπω ότι δεν αδυνατίζω πλέον και απογοητεύομαι. Κάτι το οποίο δημιουργεί πλέον μέρα με τη μέρα, μία φρίκη στη λειτουργία του οργανισμού μας, σε σημείο όπως πολλές φορές έχω δει και εγώ ανθρώπους που έχω αναλάβει, την καταστροφή αδένων και την υπολειτουργία των ορμονών μας, σε σημείο τέτοιο, που κάποιος που ήταν πριν υγιής, να καταστρέφεται μέρα με τη μέρα από υπολειτουργία των ορμονών του. Ακόμα και να αποκτάει θυροειδή, ενώ πριν δεν είχε κανένα θέμα και καμία υποψία ότι ο θυρεοειδής του έχει πρόβλημα. Και αυτό είναι το λιγότερο. Δεν έχεις δει κατεστραμμένο άνθρωπο από στερητικές δίαιτες. Ρώτα και από δω τι έχω δει τόσα χρόνια…
Όμως η προσαρμογή αυτή, έχει και συνέχεια στις δυσάρεστες συνέπειες που θα συμβούν μετέπειτα.
Εφόσον ο οργανισμός μας έχει συνηθίσει να ζει με πολύ λίγες θερμίδες, σημαίνει ότι οι θερμίδες αυτές που κάποτε ήταν θερμίδες απώλειας βάρους, γίνονται πλέον θερμίδες συντήρησης. Το οποίο ο κόσμος δεν το γνωρίζει.
Ως αποτέλεσμα, προσπαθεί να συντηρηθεί αυξάνοντας τις διατροφή του στις θερμίδες συντήρησης που ήξερε ότι είχε πριν, νομίζοντας ότι αυτή είναι η σωστή κίνηση για να συντηρηθεί.
Έλα όμως που ο οργανισμός άλλαξε τις θερμίδες της συντήρησης του λόγω κακής προσαρμογής!
Και καταλήγουμε να τρώμε τις θερμίδες της συντήρησης που νομίζουμε ότι έχουμε, και εμείς να παχαίνουμε και μάλιστα πολύ και με γρήγορο ρυθμό, επειδή οι προηγούμενες θερμίδες συντήρησης, φαίνονται πλέον υπερβολικές σε έναν οργανισμό που έχει μάθει να ζει με μεγάλη έλλειψη ενέργειας.
Καταλαβαίνεις λοιπόν, ότι εδώ υπάρχει μία φάκα που έχει ένα τυρί επάνω, και εμείς βλέπουμε το τυρί αλλά όχι τη φάκα! Θα πας και θα φας το τυρί αλλά θα σε χτυπήσει και θα σε σκοτώσει η φάκα!
Πώς θα συντηρηθείς τώρα;
Έχεις κάνει τον οργανισμό σου να υπολειτουργεί. Και όσο ο οργανισμός σου υπολειτουργεί, τόσο επιδεινώνεται η κατάσταση.
Για να μπορέσεις να συντηρηθείς και να φτάσεις σε κάποιο φυσιολογικό για τον οργανισμό σου ποσοστό θερμίδων συντήρησης, θα πρέπει κάνεις μία ιδιαίτερα ειδική ενέργεια, όπου θα σε αναγκάσει να βρίσκεσαι πάλι σε διαιτητική διατροφή για πολύ καιρό, με αντίστροφη όμως φορά.
Θα πρέπει να αρχίσεις να ανεβάζεις σιγά-σιγά και πολύ λίγο τις θερμίδες σου, μέχρι να προσαρμόζεται ο οργανισμός σου κάθε φορά, στις λίγες θερμίδες που θα τον ανεβάσεις. Αυτή η προσαρμογή κάθε φορά που θα ανεβάζεις θερμίδες, θα κρατάει τουλάχιστον, το λιγότερο για 2 εβδομάδες. Και μιλάμε ότι πρέπει να ανεβάζεις 80 με 100 το πολύ θερμίδες κάθε φορά που πρέπει να ανεβάσεις. Μόλις 80 με 100 θερμίδες τη μέρα παραπάνω, επί 2 εβδομάδες. Που σημαίνει ούτε ένα φρούτο σχεδόν δεν μπορείς να προσθέσεις extra από αυτά που έτρωγες. Καταλαβαίνεις την ταλαιπωρία που πρόκειται να υποστείς;
Στην ουσία για 2 με 6 μήνες, ανάλογα τη ζημιά που έχεις κάνει στον οργανισμό σου, θα πρέπει να βρίσκεσαι πάλι σε δίαιτα.
Δηλαδή δεν θα ξεφύγεις από τη δίαιτα αυτή τη στερητική που τόσο πολύ σε ταλαιπώρησε, για πολύ ακόμα καιρό! Αλλιώς, θα ανεβαίνεις πάλι σε κιλά πυρετωδώς! Και αυτή τη φορά θα είναι από λίπος. Έχασες πριν μυς, χωρίς να χάσεις πολύ λίπος με αυτές τις δίαιτες, και έρχεσαι να προσθέσεις στο μη χαμένο λίπος ακόμα περισσότερο, ενώ το μυϊκό σου έχει μειωθεί! Άντε να τολμήσεις να κοιταχτείς στον καθρέφτη!
Κατάλαβες τώρα τι συμβαίνει στον οργανισμό μας και παίρνουμε κιλά, νομίζοντας ότι με μία δίαιτα και ένα αδυνάτισμα που κάναμε, αυτό θα μονιμοποιηθεί;
Υπάρχουν λοιπόν δύο παράγοντες μεγάλοι που πρέπει να λάβουμε υπόψιν, για να μην ξαναπάρουμε βάρος μετά από το αδυνάτισμα μας. Ο πρώτος είναι ο φυσιολογικός παράγοντας ενέργειας που μπαινοβγαίνει μέσα μας, και ο δεύτερος είναι ο παρά φύση παράγοντας, από το σοκ και την προσαρμογή του οργανισμού μας σε στερητικές δίαιτες. Και αυτό είναι κάτι που είναι κατασκευαστικό, και για όλους τους ανθρώπους το ίδιο!